|
|
|
Datum : |
17
– 19 februari |
|
|
Normaal hadden we familie verplichtingen, maar op
vrijdagavond werd plots alles afgelast. Phil
kon niet snel genoeg onze Mobil II
klaarzetten voor vertrek. Koelkast aanleggen
en water vullen. Doordat er bijna alle dagen
kans was op nachtvorst, laat Phil na iedere
uitstap alle water weglopen, ledigt alle
leidingen en zet alle kranen open. Zo is er
voor iedere uitstap wat meer werk om alles
terug normaal te laten werken. Het enige
probleem was dan nog, waarheen. Na overleg
besloten we naar Langemark-Poelkapelle te
gaan, van daaruit konden we mooie
wandelingen maken. |
|
Zaterdag 17 februari: In de
voormiddag verliep alles vlot, zo konden we
reeds om 12u40 met 49.353Km op de teller
vertrekken richting Langemark-Poelkapelle.
Door de vakantieweek was het rustig op de
wegen en stonden we 40min. later aan de
camperplaats, alleen. Vlak zetten was niet
nodig, enkel de stroomkabel aansluiten en we
waren klaar voor het weekend. Zoals we
iedere keer al deden, gingen we ons eerst
aanmelden bij Geert, de uitbater van het
sportcafé. We moesten
 nog eten en bestelden
ons daardoor een picon. Nadien konden we een
broodje gaan eten in onze Mobil II. In het
café zagen we dat er terug een rommelmarkt
was in de oude sporthal, wij daarheen. Phil
vond weer iets wat hem interesseerde, een
kaki gebreide das die onder de battledress
gedragen werd. Eigenlijk 2 keer niks, maar
hij heeft er plannen mee. De verkoper vroeg
er een euro voor, Phil wilde maar een halve
geven, ze kwamen niet op gelijke hoogte, de
das bleef liggen. Net voor we vertrokken,
zagen we een service dress hangen, Phil
dacht dat het ongeveer zijn maat zou zijn en
vroeg de prijs. De dame vroeg er €20 voor,
toen Phil zei dat er geen knoppen meer
aanstonden, deed de dame er nog €5 af. Fie
zag dan nog zo een das liggen, zoals bij de
vorige en die was wel te koop voor €0,5.
Goed gemutst vertrokken we dan terug naar de
cp om nadien direct terug te vertrekken naar
de Aldi winkel op zoek naar scampi’s. Als we
deze koel opgeborgen hadden, trokken we
terug naar het café waar we oude bekenden
zagen zitten. Lucien en zijn dame. Dit waren
de mensen van wie Phil een kop van een bom
had gekregen. Het kwam Phil dan ook nog goed
uit, hij had namelijk graag enkele loden
bolletjes (shrapnel) gehad. Bij Lucien thuis
had hij er de vorige keer gezien. Nadat we
samen een pint hadden gedronken, spraken we
af dat Lucien de dag nadien met het
gevraagde zou komen omstreeks 16u30 in het
café. Wij trokken onze goed verwarmde Mobil
II binnen, waar we nog van een aperitief
genoten, terwijl Phil begon met het
avondmaal. Fie kon door het ongevalletje van
vorige week nog niets doen met haar vingers,
zo was Phil van dienst. De scampi’s
ontdooien en nog een darmkanaal uithalen,
tagliatelle koken en roomsausje maken.
Tenslotte lukte het en de vaat was ook voor
Phil. We hadden nu en dan wat schoten
gehoord en dachten dat het een oud gebruik
was van in onze streek. De dag voor een
huwelijk wordt dat veel gedaan, maar op een
zaterdag…? Fie ging vroeg slapen, Phil
volgde een uurtje later, maar er werd buiten
nog altijd geschoten en we hoorden ook de
bassen van een fuif, maar we wisten niet van
waar het kwam.
Zondag 18 februari: Het was drie uur
voorbij toen het wat kalmeerde, Phil had er
niet echt veel last van gehad, Fie wel. Phil
stond iets na 8u op en zette de koffie,
buiten lag alles wit, maar het was mooi. Na
een stevig ontbijt en wat pauze konden we
tegen 9u45 vertrekken naar Zonnebeke,
ongeveer een 7Km wandelen. Het eerste deel
konden we nog langs rustige wegen, maar het
tweede gedeelte was langs de grote baan
zonder voetpaden.
 Er lag wel een fietspad,
maar erg schuin, niet aangenaam om op te
wandelen. Kort voor Zonnebeke passeerden we
aan “Dochy
Farm New British Cemetery”
en
brachten een kort bezoek. Na nog eens goed
doorstappen kwamen we op het domein van het
“Memorial Museum Passchendaele”.
Nog een wandeling door het park en nog wat
landenperken die reeds aangemaakt zijn gaan
bekijken. We gingen ook eens tot aan de
camperplaatsen die pas vorig jaar zijn
aangemaakt. Er stond één camper en de
bewoners stonden buiten. Die wisten ons te
vertellen dat het hun maidentrip was en ze
een heel rustige nacht hadden gekend. Na nog
een goeie babbel gingen we op zoek naar iets
waar we onze magen konden bijvullen en onze
dorst lessen, maar dit viel tegen. De enige
plaats die open was, was volzet en het café
waar we voorbij kwamen bij onze aankomst,
sloot net voor onze neus de deur. Pech dus,
wij dan maar terug naar
Langemark-Poelkapelle. Na een goeie 7Km.
kwamen we terug aan de cp, we besloten onze
dorst te gaan lessen in het café, het was
14u30 en we hadden bijna 16Km op de teller.
Bij ons tweede pintje bestelden we een Maxi
wachtbord met een 24-tal hapjes op, zo
konden we onze honger wat stillen. Tegen
15u30 gingen we nog naar de laatste beelden
van de cross kijken. Na de cross gingen we
dan naar onze afspraak waar Lucien en
compagnie ons al zaten op te wachten. Phil
trakteerde allen aan onze tafel, zo waren de
loden balletjes betaald zei Lucien. We
spraken af om eens samen op het veld naar
oorlogsresten te gaan zoeken, maar wanneer,
dat zien we dan wel. Tegen 18u trokken we
naar Family Pizza, dronken er nog een picon
als aperitief. We bestelden beiden een
pizza, Fie een Smokey Mountain BBQ met kip,
Phil koos voor een Suprème. We vroegen een
medium, maar het meisje wist ons te
vertellen dat die veel te groot zou zijn, we
namen dan maar een small. Deze bleek zelfs
ook nog veel te groot, we lieten elk de
helft van onze pizza liggen, dewelke we bij
vertrek wel in een pizzadoos mee kregen.
Vijf minuten later stonden we terug aan onze
Mobil II. We besloten de buitenverduistering
weg te nemen, terwijl ze nog droog was. Met
hulp van Fie was de klus snel geklaard. We
keken nog wat tv, stelden de wekker op 6u30
en gingen slapen.
Maandag 19 februari: Toen de wekker
van zich liet horen, draaide Phil snel de
verwarming wat hoger, het was koud ten huize
van. Na 10 minuten was het een beetje
opgewarmd en konden we vanonder het dons
komen. Phil begon direct alles op zijn vaste
stek te zetten. Fie werkte verder af,
terwijl Phil de stroomdraad ging oprollen en
wegstoppen. Het was net na 7u. toen we
konden huiswaarts rijden. Het was al
redelijk druk op de baan, maar eens we de
afrit van Wervik naderden zagen we opeens
veel pinkers gaan, file. We gingen vlug op
zoek via het internet naar de reden, een
ongeval in Menen. De GPS gaf eerst 5min
vertraging, maar dit bleef maar oplopen. Het
zou over een ongeval gaan met zeven wagens
en enkele gekwetsten, gelukkig waren we net
niet op die plaats. Voor ons resulteerde het
op een 40min. vertraging en Fie wat te laat
op haar werk, maar we geraakten heelhuids
thuis.
Kilometerstand 49.434Km., Trip 81,5Km.,
Verbruik 11,7L., Reistijd 2u06.
Foto’s |
|
| |
|
