Voor €12 + nog €4 borg voor de kaart en we konden ons de aangewezen C4 plaats gaan innemen. Een paar keggen onder de voorwielen en de stroom aansluiten, enkel nog de schotel richten en we konden vertrekken op zoek naar een winkel zodat we ons avondeten konden klaarmaken. Via het “natuurgebiedje” gingen we naar de Menenpoort om zo naar de markt te wandelen. Bij het naderen hoorden we luide muziek, eens we daar waren zagen we dat de kermis er stond, het was nog niet echt druk, het was precies nog niet echt laat ook. Na wat ronddolen in de Ieperse straten, kwamen we uit in de straat waar de aankomsten zijn, iets verder vonden we de winkel die we nodig hadden. We brachten jonge kaas, hesp, biefstuk, sla, paddenstoelen en voor Phil een La Chouffe mee. Bij ons vorig bezoek waren we gaan eten bij “Cyper” voor we terug gingen naar de camping zijn we daar nog een Duvel en een cappuccino gaan drinken en bespraken ook een tafeltje aan het venster om de zondagmiddag daar ons middagmaal te kunnen nuttigen. Het was dan reeds rond 17u30 als we terug aan de camperplaats kwamen, we gingen eerst de receptie binnen om een nachtje bij te boeken. De vriendelijke dame hielp ons en toonde ons ook nog aan de automaat hoe we bij het vertrek onze borg van de kaart konden terug krijgen, makkelijker kon niet. We hadden graag eens de “Last Post” van heel dicht bij gezien en zouden zeker vroeg vertrekken, wat we dan ook deden. Tegen 19u stonden we aan het paaltje op de hoek van de middengang onder de poort, de beste plaats waar een mens binnen de koorden kan staan. Gelukkig was het geen koude dag geweest, aan een dikke trui hadden we genoeg. Iemand die daar staat te kijken en niets voelt, is een hele harde. De mensen die daar bloemen komen neerleggen, wat hebben die meegemaakt, ik denk dat ze dat allemaal niet graag doorvertellen. Na de mooie herdenkingsceremonie wandelden we terug via de grachten naar de camping, onderweg hielp Phil nog een drietal padden de weg over zodat die deze overtocht zeker overleefden. Rond 20u45 kon Fie dan uiteindelijk beginnen aan ons avondeten, de entrecote was blijkbaar van veel mindere kwaliteit dan we gedacht hadden, de paddenstoelen waren toch lekker. Voor Phil nog een glaasje rode wijn, terwijl Fie reeds haar nestje aan het klaarmaken was. Samen waren we wat aan ons gewicht aan het doen en planden dan ook op zondagmorgen een start to run sessie in, daarvoor was het volgens Phil best op een nuchtere maag. Zo gingen we op tijd slapen om de dag nadien om 7u op te staan en onze loopkledij aan te trekken.
Zondag 11 maart 2012:  Na enkel een sanitaire stop van Phil rond 5u kwam Fie vanzelf wakker een vijftal minuten voor 7u. Opstaan en de loopkledij aan en vertrekken voor de eerste sessie van Start to run. Tegen alle verwachtingen in “liep” het vlot, Phil moest met de remmen op lopen. Goed in het zweet kwamen we terug aan de Mh, we zetten een goeie kop koffie en bakten enkele eieren, Phil de zijne met spek. Ondertussen warmden we de boiler en terwijl Fie een douche nam, deed Phil de vaat. Nadat Phil zijn douche had genomen, nam hij Fie haar kapsel nog onder handen. Nadat we het nog wat rustig aan deden vertrokken we richting sporthal waar de juniores zich stilletjes klaarmaakten voor hun start. Als we de mensen van Team Gaverzicht Matexi hadden gesproken, gingen we richting grote markt waar we rustig nog enkele zijstraten gingen verkennen. We hadden onze tafel pas tegen 12u30 besproken maar gingen toch een twintigtal minuten vroeger binnen. De tafel die we besproken hadden was gedekt voor vier personen, we kregen de tafel toegewezen die we de dag voordien ook hadden gebruikt, jammer, wat moet je daar tegen doen. Het aperitief was voor Fie een Pepsi max en voor Phil een Whisky-cola, we aten een slaatje met geitenkaas en dronken erbij voor  Fie nog een Max en voor Phil een Westmalle Trippel, daarna als dessert nog een koffie, voor dit alles betaalden we €53,50. Dan was het tijd om naar de Menenpoort te wandelen om de beloften op te wachten. Phil had de schema’s waarop alle tijdstippen van de passages van de verschillende categorieën stonden, vergeten in de Mh. Er zat niet anders op om nog vlug terug naar de camping te wandelen om deze te halen. Net op tijd waren we terug om het peloton van de beloften in een vliegende vaart te zien passeren. Om de Juniores op te wachten gingen we terug naar de aankomstplaats waar Phil direct post vatte aan de aankomstlijn, Fie bleef achter de nadars. Na nog één passage won Maxime Farazijn (zoon van) de sprint. Na het podium waren de nieuwelingen aan de start, die vertrokken aan de Menenpoort, daar konden we niet meer geraken. Deze deden een drietal ronden vooraleer ze konden sprinten voor de overwinning die in een millimetersprint gewonnen werd door Wytinck Gianni. Na een half uur was het dan de aankomst van de beloften. Jammer genoeg werd deze ontsierd door een val op 50m van de aankomst, op die manier had de overwinnaar, Jans Roy, wat minder aandacht, wat normaal is. Na het podium wandelden we nog eens tot aan de sporthal om zo misschien nog een renner van Team Gaverzicht Matexi te ontmoeten, maar we vonden ze niet direct en gingen dan maar door naar de camperplaats. Na een aperitiefje en ons avondmaal hielden we het rustig, Phil dronk nog een glaasje wijn terwijl Fie reeds in dromenland was. Phil ging slapen een uurtje na Fie, het was toen 22u30.
Maandag 12 maart 2012: Heel vroeg uit de veren, 5u55, Fie wakkerde de vlam onder de fluitketel aan en Phil begon direct ook met de kleine dingen weg te stoppen. Eens de stoom uit de ketel kwam, konden we de koffie opgieten. Terwijl we verder alles klaarmaakten om te vertrekken, konden we genieten van onze eerste kop koffie. De keggen weghalen, de stroomkabel wegsteken en de schotel naar beneden. Vlug de motor starten en wegrijden om niemand te lang wakker te houden. Nog ons grijs water lozen en we konden, nadat we de slagboom voorbij waren, naar huis rijden. Er was reeds druk verkeer, maar het was genieten van de mooie opkomende zon. Iets na 7u30 stopten we thuis en namen vlug het een en ander uit, zodat Phil direct kon vertrekken naar de technische controle, hopelijk zonder problemen. Niet dus, bij het naar buiten rijden zei één van de twee jonge premiejagers dat de reflectoren niet klaar genoeg meer waren, een rode kaart dus. Phil moest dan nog de bestelde uitlaatcollector naar Ma campagne (Ford garage) in Izegem afhalen. Normaal geen probleem maar op enkele honderd meter was de weg afgesloten, terugkeren dus. Na een tijdje rondrijden, nam Phil de weg naar Izegem centrum en van daaruit naar Ingelmunster en kwam uiteindelijk dan toch bij de garage uit. Als deze boodschap gedaan was, dan gaan zoeken naar reflectoren, door een gebrek van kennis van de streek, naar St-Eloois-Vijve naar Auto 5. Daar vond hij rode zelfklevende reflectoren met dezelfde afmetingen van deze die in de achterlichten zitten. Dan maar terug naar de keuring en kreeg tenslotte een groene kaart. Pas rond 11u was Phil thuis en hij die dacht van een rustige voormiddag te hebben…

Foto’s.