|
Woensdag 30 oktober: Phil zijn vrije dag,
maar Fie moest werken tot 17u30. Zo konden
we vertrekken tegen 17u50, maar we moesten
nog LPG en Mazout tanken.
 Een kwartier later
konden we onze weg naar Arques “Parking des
3 étangs” verder zetten, maar konden die
niet vinden. We reden ons zelfs bijna vast
in een enorm smal straatje langs de vijver.
Dan maar direct de weg naar St Omer
aanvangen, waar we dan aankwamen na 105Km.
en 2u30 later. Inderdaad, een cp langs de
spoorweg, maar dat schrikte ons niet af. We
wilden de dag nadien ‘s morgens een bezoek
brengen aan een gesneuvelde van het 5e
Linie uit WW 1. Nadat we waren gaan kijken
naar de kapotte automaat en daardoor niet
konden betalen, aten we nog een boterham met
charcuterie, keken nog wat tv en gingen
omstreeks 22u30 slapen.
Donderdag 31 oktober: Veel regen de
gehele nacht, eens deze over was, was het
bijna 5u45 en kwam de eerste goederentrein
voorbij. Daarmee was de nacht van Phil over
en volgde Fie snel. Het ontbijt stopte bij
een paar koppen koffie.
 We gingen voor ons
vertrek naar de familie nog eerst een
gesneuvelde van het 5e Linie
zoeken op het kerkhof op anderhalve
kilometer van de cp. We vertrokken omstreeks
8u20 voor een korte wandeling naar het
kerkhof “des Faubourgs” maar vonden daar
geen militairen. Phil vroeg informatie aan
een bejaard persoon die er juist aankwam,
deze verwees ons door naar het kleine gebouw
naast het kerkhof, waar er gemeentewerkers
waren. Deze wisten ons te vertellen, dat er
op de route des Bruyères een militair
kerkhof was. Er was daar toevallig een
gemeenteman aanwezig, die daar moest zijn en
voorstelde om voor te rijden. Toen we hem
zeiden dat we daar te voet waren van op de
camperplaats, mochten we in zijn camion
vooraan meerijden tot aan het kerkhof.
Onderweg gidste hij ons door St. Omer en
legde ook uit hoe we met de bus naar de cp
konden terug keren. We dachten eerst van het
te voet te doen, maar hij bleef maar rijden
zelfs 5Km. Daar zagen we het mooie militaire
kerkhof van Longuenesse liggen en vonden er
ook Ernest Richoux zijn grafsteen, waar we
ook een kruisje plaatsten.
 Toen we het
kerkhof verlieten, stelde de man voor om ons
terug naar de cp te voeren. We waren
aangenaam verrast en gaven hem bij aankomst
op de cp wat drinkgeld, wat hij na meermaals
aandringen dan toch aannam. Zo konden we om
9u30 terug op weg naar de familie. Na een
uur rijden ging Fie in de Carrefour Market
te Hesdin brood en suisses kopen. We reden
tot Damville om daar de baguette en wat
charcuterie op te eten als middagmaal. Om
14u20 reden we de oprit van de familie op,
er stonden nog twee camionettes. Met vier
mensen waren ze een nieuwe houten garage aan
het plaatsen. We werden door de volledige
familie verwelkomd en kregen direct wat te
drinken aangeboden. Alle nieuwtjes werden
verteld met onder meer een verslag van de
eerste maanden van Laura haar studie
rechten. Christine moest nog een blinde man
gaan verzorgen, ondertussen liepen we nog
wat buiten en verplaatsten ook onze Mobil II
naar de oprit van Guy, de neef van Phil. De
mannen vertrokken omstreeks 17u30, zo konden
we tenslotte onze vakantiewoning op zijn
vast stekje zetten. Deze keer wel met de
voorwielen op de steentjes, door de regen
was het gras iets te zacht geworden. Toen
Christine terug was, begonnen we aan het
aperitief om nadien te genieten van een
lekkere cassoulet. Na het opruimen dronken
we nog een slaapmutsje, Phil een 44, Fie
hield het bij een Cointreau. We waren reeds
om 20u45 terug in ons buitenverblijf. Fie
ging snel slapen, Phil volgde omstreeks
22u30.
Vrijdag 01 november: Voor een rustige
nacht moet je normaal in Normandië zijn, de
nacht begon met wat regen, maar stopte niet
meer.
 Er waren zelfs nu en dan zware buien
die ons dan iedere maal wakker hielden.
Gelukkig stopte het meer naar de ochtend toe
en konden we nog een paar uur slapen. Pas om
8u20 werd de koffie gezet, na één kopje
gingen we binnen bij Louis en Christine, die
reeds alles hadden klaargezet voor het
ontbijt. Lekker stokbrood, chocoladekoek of
croissant, kies maar uit. Na het ontbijt
hielp Fie wat aan het klaarzetten voor het
middagmaal. Phil installeerde het antidrupsysteem aan onze Mobil II. Als het
’s nachts regende en we stonden volledig
vlak, drupte het water van het dak op de
achterbumper, wat een irriterend geluid is,
als een mens wil slapen. Tegen de middag
waren de buren, bij wie we het jaar voordien
naar het feest van hun dochter mochten gaan,
ook uitgenodigd. Eens we onze plaats aan de
tafel hadden, kwam het aperitief met hapjes
gevolgd door foie gras met toast. Als
hoofdgerecht kwamen de zelfgekweekte kippen
met gebakken aardappelen. En dan nog… de
kaas opgevolgd door chocolademousse met
koekebrood
J.
Als onderwerp hadden we het een tijdje over
cèpes (eekhoorntjesbrood) plukken in het
naastliggende bos. Na de maaltijd en de
opkuis hadden we nog net de tijd om de
botten aan te trekken en te vertrekken.
Valerie zorgde voor het nodige materiaal en
zeker ook voor de nodige uitleg.
 Daarvoor is
niks beter, dan in de praktijk te gaan
kijken. We vonden vlot de eerste
paddenstoelen en trokken dieper het bos in.
Er bestaan nogal wat soorten, dus is het
altijd opletten met die schimmels, maar er
konden wel mooie foto’s genomen worden.
Terug bij de familie kregen we terug een
deskundige uitleg van Valerie, over het
kuisen en het klaarmaken. Ze bezorgde ons
een houten bakje, dat we moesten afdekken
met een vochtige handdoek. Normaal moesten
ze in de koelkast, maar alles zat vol, zelfs
de diepvries zat vol met een kip en drie
stokbroden. Nadat Valerie en Eric vertrokken
waren, deden we allen samen nog de vaat en
stopten alles weg, zodat Christine en Louis
hun dochter Laura ’s morgens vroeg naar La Roche-sur-Yon konden voeren, waar ze op kot
zit en er rechten volgt. Na de vaat dronken
we nog een slaapmutsje en ging iedereen vlug
slapen. Fie terug omstreeks 21u30, maar deze
keer volgde Phil al 15min daarop.
Zaterdag 02 november: Deze keer een
echte Normandische nacht, nog wat motregen
in de vroege nacht, maar voor de rest heel
rustig. We hoorden zelfs Louis en Christine,
die Laura naar Bretagne voerden, niet
vertrekken. Iets voor 8u. waren we wakker,
dronken een verse kop koffie en aten een
stuk stokbrood met beleg.
 Toen onze Mobil II
vertrekkensklaar was, gingen we afscheid
nemen van Guy en vertrokken met de GPS
ingesteld naar de Rue Romelot
St-Aubin-Les-Elbeuf. In Le Neubourg ging Fie
in een Leclerc wat inkopen doen en kwamen we
omstreeks 11u10 aan het kerkhof, waar we een
erg schuine en ook kleine parking moesten
oprijden, maar het lukte. De begraafplaats
lag op een helling, volledig boven zagen we
een Franse vlag staan, daar moesten we zijn.
Het was een ontgoocheling, toen we er enkel
Franse gesneuvelden vonden. Terug beneden
vroegen we aan een aanwezige, waar we
Belgische militairen konden vinden. Deze
wist ons te vertellen dat we in Elbeuf waren
en niet in St-Aubin-Les-Elbeuf, we moesten
de Seine over om op het juiste kerkhof te
komen. Inderdaad aan de cimetière municipale
kwamen we aan een grote parking en vonden
onze gesneuvelden direct op een wondermooi
onderhouden Belgisch perk, waar er acht
liggen begraven. Nadat we er het kruisje in
stilte hadden geplaatst, vertrokken we naar
het volgende kerkhof te Oissel, amper 11Km.
verder. In de avenue de L’Amitié kregen we
hetzelfde scenario, zoals in Elbeuf,
verkeerde kerkhof. Terug kregen we een goeie
uitleg van een dame, anderhalve kilometer
verder kwamen we aan de begraafplaats in de
Avenue du Général de Gaulle. Een veel minder
onderhouden kerkhof dan de vorige, zelfs
geen wapperende vlag waar de gesneuvelden
lagen. Twee Belgen liggen daar begraven,
waarvan 1 van het 5e
Linieregiment. Terug een kruisje zetten in
stilte aan de steen, doet een mens zich goed
voelen. Ondertussen was het bijna 13u en we
besloten naar Saint-Valéry-sur-Somme te
rijden, om de daar de rest van de dag te
slijten. Iets over 14u30 reden we de
redelijk gevulde camperplaats op, maar
vonden een stekje naar onze zin. Na het
nemen van enkele foto’s, besloten we die dag
niet veel meer te doen. Tijdens het
aperitief zorgde Fie voor ons middagmaal,
spaghetti, nadien deden we samen de vaat.
Ondertussen begon de “zon” stilletjes onder
te gaan en bleven we gewoon binnen, Fie ging
wel nog het toilet ledigen. De rest van de
dag werd gevuld met wat tv kijken en iets
later op de avond nog een stukje baguette
met wat beleg eten. We gingen terug vroeg
slapen. Het was 22u20.
Zondag 02 november: Pas om 8u30
wakker. Blijkbaar slaapt iedereen lang op
zondagmorgen. Na het ontbijt vertrokken we
richting Calais waar we volgens de papieren
bij 28 gesneuvelden van het 5e
Linie een kruisje konden plaatsen.
 Omstreeks 9u reden we de cp af, nadat Fie
€12 in de automaat had gestopt. Een goeie
100Km verder kwamen we aan het cimetière
Nord de Calais, we namen de 28 kruisjes en
de lijst met namen mee. Na een uur zoeken
vonden we er twee niet, maar die waren
blijkbaar in een andere eenheid geweest, bij
één was het 6 L vermeld. We vonden er dan
nog wel vier die niet op de lijst stonden
vermeld. Phil moest zo nog enkele kruisjes
halen en we hadden er dan toch dertig kunnen
plaatsen. Door een uur op dit kerkhof te
zoeken, was de lijst van Phil vervolledigd.
Toen werd de GPS ingesteld naar Bourbourg,
bij ons vorig bezoek hadden we één soldaat
over het hoofd gezien, doordat hij in het 15e
Linie was, een ontdubbelde eenheid van het 5e
Linie. Amper een 30Km. verder stonden we aan
de muur van het kerkhof. Tot onze verbazing
stonden de twee kruisjes van ons vorige
bezoek nog op hun plaats, maar we
vernieuwden deze, zodat de drie gesneuvelden
op dezelfde dag nog eens herdacht werden.
Het was 13u30 en we besloten rechtstreeks
naar huis te rijden, ongeveer 110Km. verder.
Om de hoek was er een benzinestation, we
tankten daar nog eens vol, zo hadden we
genoeg om onze volgende uitstap te starten.
We reden onze Mobil II naar zijn staanplaats
en leegden hem in onze Nissan, zo hadden we
alles in één keer mee naar huis.
Kilometerstand 73.918Km., Trip 893Km.,
Verbruik 9,4L., Reistijd 14u06
Foto's |
