Zaterdag 02 maart: Alles verliep vlot in de voormiddag, zo konden we na een korte maaltijd, tegen 13u vertrekken. Zoals voorzien reden we de cp op rond 14u, een mooie en buiten de hondenstronten, nette plaats met een sanizuil waar men ook stroom kan nemen en een mooie plaats om het grijs water te lozen, er kunnen 6 campers staan. Een klein beetje de neus omhoog, zodat we vlak stonden en we konden vertrekken. Bij het binnen rijden van het dorp hadden we een militair kerkhof gezien dat we wilden gaan bezoeken. Als we aan de uitgang van de cp op het bord keken, zagen we dat er zelfs twee waren, wij op zoek. We trokken eerst door de gemeente, het eerste wat ons opviel was, dat de mensen enorm vriendelijk waren, iedereen knikte of zwaaide zelfs naar ons, prachtig. Net buiten de dorpskern kwamen we aan het military cementery Rue des Berceaux, daar liggen 465 Engelsen, 3 Duitsers en 2 Indiërs begraven. Wat daar opviel, was dat de zerken niet gelijk stonden, tussen sommigen maar een 6cm en tussen andere meer dan een meter, wat is daar de bedoeling van ? Van daar vertrokken we terug naar het centrum waar we in de Coccimarket enkele inkopen gingen doen. Goed gepakt gingen we op zoek naar het tweede kerkhof, St-Vaast-Post Military cementery, daar liggen er ongeveer 800 gesneuvelden waaronder ook een 50 Indiërs en een 80 Duitsers. Een goeie 700m verder waren we terug op de cp, waar Fie vlug de verwarming wat hoger zette, blijkbaar had ze het koud gekregen op de wandeling. Het was toen iets na 16u en tijd om het wat rustig aan te doen, Fie een kruiswoordraadsel en Phil wat de omgeving in zich opnemen om tenslotte wat aan deze tekst te typen. Een pintje een zakje chips en een Prince koek, een deel van onze inkopen moest er al aan geloven. Fie bereidde onze steeds terugkerende spaghetti tegen 19u, samen met een glaasje wijn of een trippel karmeliet, meer moet dat echt niet zijn. Samen deden we de vaat en keken naar de film Hot Shots. Tijdens de volgende film, Ghost rider, vielen we beiden in slaap en besloten dan maar een verdiep hoger te gaan liggen, het was dan nog maar 9u25, slaapwel.
Zondag 03 maart: Terug hadden we geluk een heel rustige nacht te hebben gevonden. Om 4u30 een plasstop en dan doorslapen tot 7u50. Phil zorgde voor de koffie en Fie bakte onze pannenkoeken. Na het ontbijt nog de vaat en ons klaarmaken om naar Lillers te vertrekken, wat ons lukte tegen 9u25. Langs rustige wegen, zoals we Frankrijk kennen op zondag voormiddag, bereikten we na een ritje van 25Km de startplaats van de juniores, Busnes. Dit is een gemeente waar er dus niks te beleven valt, dus maar doorgereden naar de aankomstplaats. Deze keer geraakten we niet op de parking van de ploegen, maar vonden een plaatsje een 200m voorbij de aankomst. We gingen op zoek naar baguettes voor bij onze kaas dat we de dag voordien gekocht hadden, maar de bakker was van deze uitverkocht. We hadden op de markt een Carrefour gezien, deze kon ons gelukkig voorzien van ons dagelijks brood. Ondertussen was het dicht tegen het middaguur, bij het rondwandelen hadden we enkele goeie eetgelegenheden gezien, we besloten ons middagmaal in één van deze te nemen. De eerste, net aan de aankomst, was volzet, bij de tweede, “La Caleche” hadden we geluk en konden zelfs nog onze tafel uitkiezen. Voor aperitief dronk Fie een karafje wijn en Phil een trippel Karmeliet. We bestelden beiden tagliatelle met st. Jakobsschelpen en gamba’s, veel pasta, drie st. Jacques en 3 scampi’s vulden ons bord. We betaalden €54.30. Phil had bij het plannen van de uitstap gezien dat er in Lillers ook een militair kerkhof was en dacht dat het ergens langs het parcours lag. Bij de zoektocht zagen we al de eerste keer de juniores maar ook de beloften net toen we aan het kerkhof kwamen. We hadden tussenin een 40-tal minuten, gepast om het kerkhof eens te gaan bezoeken. 697 Engelsen, 42 Canadezen, 1Zuid  Afrikaan en 153 Indiërs. Alles mooi onderhouden, maar wel een beetje verstopt achter de gemeente begraafplaats. Na dit bezoek wachtten we voor de volgende passage van de juniores, maar die kwamen niet, na de aankomst hoorden we dan dat er ergens misreden was en op die manier het parcours er een beetje anders uit zag. De beloften daarentegen zagen we iedere keer. De juniores van KSV Deerlijk deden het voortreffelijk, alle acht reden ze hun koers uit. Volgens de ploegleider moeten ze nog veel kleine dingen leren, het zijn daarvoor juniores, liet hij weten. Nog drie korte plaatselijke ronden van de beloften en we konden huiswaarts vertrekken. Ons avondmaal zouden we ergens onderweg nemen op een gezelligere plaats, maar we reden zonder snelwegen rechtstreeks naar huis, waar we rond 18u35 aankwamen. We hadden iets meer werk dan gewoonlijk om de Mh te ledigen, de dag nadien moest hij binnen bij Maesss om een nieuwe antennemast te plaatsen. We genoten dan maar thuis aan onze keukentafel van onze vin, pain en kaas.