|
Zaterdag 08 juni: Een zaterdag
voormiddag gelijk vele anderen, maar wel met
de nodige voorbereidingen om naar Normandië
te vertrekken. Phil had mooi op tijd gedaan,
zo konden we tegen 12u35 vertrekken. De GPS
werd ingesteld zonder tolwegen, op die
manier reden we nog eens dezelfde wegen af
tot in Bourth.
 We moesten bellen naar
Christine, als we nog een uurtje van daar
verwijderd waren, wat we ook deden, maar
niet direct antwoord kregen. Ze belde ons
dan zelf terug toen we er bijna waren. Na
juist vijf uur rijden, parkeerden we onze Mh
voor de deur. We werden met open armen
ontvangen en genoten in de tuin van een
dorstlesser, samen met vrienden van Louis en
Christine die uit Dreux waren overgekomen
voor het feest, plezante mensen. De zon was
ondertussen verdrongen achter de wolken, het
koelde goed af. Phil ging ondertussen eens
mee met Louis naar de feestzaal waar alles
ondertussen reeds klaar stond voor de dag
nadien. Bij onze terugkomst, reden we met de
Mh naar de achterkant van de woning die we
konden bereiken via een zijstraat. De tafel
werd dus binnen klaargezet voor het
avondeten. Na nog een aperitiefje aten we
wat charcuterie met lekker Franse baguette
en er werd ook nogal wat afgedronken. Na nog
wat gepalaver ging iedereen met een goed
humeur slapen tegen 22u45. Wij direct in de
alkoof.
Zondag 09 juni: Tegen de morgen
kregen we wat regen op ons dak en het
hanengekraai rondde het werk af.
We stonden
dus een verdieping lager tegen 6u45. Voor
het eerst sinds de nieuwe antennemast was
geplaatst, hadden we beeld op de tv zonder
moeite, de nieuwe automatische antenne deed
haar werk met stijl. We genoten in alle rust
van de mooie wilde tuin waar we onze Mh
hadden mogen parkeren en van een lekkere kop
koffie. Fie’s haar moest nog in de plooi
gelegd worden, dus werd de boiler
aangestoken zodat er warm water voorhanden
was. We hadden tussen 8 en 8u30 afgesproken
voor het ontbijt. Er waren croissants,
chocoladekoeken en baguettes voorzien, we
lieten het smaken.
Iedereen liep er een
beetje nerveus bij, het was tenslotte een
groter feest dan dat we hadden gedacht en ze
hadden het graag picobello.
We hadden nog
een uurtje over om ons klaar te maken, we
spraken om 10u30 af aan de voordeur, zo
moesten we niet terug door de natte tuin met
onze aangepaste kledij voor het feest. Zoals
afgesproken vertrokken we om 10u15 via de
achtertuin en de zijstraat naar de voorkant
van het enorme huis. De communicant vertrok
juist naar de kerk, dat deden wij dan ook
maar in het gezelschap van de broer van
Louis. Er was nog niet teveel volk in de
kerk, zo konden we onze plaats kiezen. Het
was een mooie dienst, maar met enkel zeven
communicanten was er weinig volk vooraan in
de kerk. Tijdens de preek vernamen we dat de
priester ook een Belg was, van Moeskroen.
Jammer genoeg hadden we gemist met de keuze
van onze zitplaats, zowel wij of Laura zaten
links in de kerk, we zagen dus heel de
dienst niks van haar. Het was ook verboden
om foto’s te nemen tijdens de dienst, maar
zonder flits zou het toch wel gelukt zijn.
Na de mis was het dus een fotoshoot met een
drukte van jewelste om en rond Laura. Zo
leerden we nog enkele mensen kennen van de
familie van Louis en Christine. Als deze
afgelopen was, trokken we naar de feestzaal
waar er reeds een paar mensen bezig waren
met het prepareren van het enorme feestmaal.
 |
Champagne met warme hapjes.
Le prince rosée et sa suite…
Lotte à l’ armoricaine
Noix de veau, sause morilles
Dames de compagnie
Fagot du jardin
Un air de Provence
Plat de pétales
Farendole de nos provinces
Surprise !!
Le valet et ses serviteurs
|
|
Dit alles met aangepaste wijnen. |
 Ondertussen verzorgde de man van Dreux het
muzikale, toen bleek het al om een ambiance
familie te gaan, de dansvloer was bijna
nooit leeg. Na de aperitiefhapjes, twee
voorgerechten, hoofdgerecht kaas en dessert,
begonnen ze een klein uurtje later opnieuw
met het aperitief. Tussenin was er nog een
heel mooi moment toen Louis zijn dochter
uitnodigde voor haar eerste officiële dans,
blijkbaar een mode in Frankrijk. Als hapje
was er verrassingsbrood, nadien allerhande
charcuterie met sla en als dessert
minipasteitjes. Als de meeste gasten
vertrokken waren, hielpen we met opruimen en
de rest van de vaat doen. Als we terug aan
de Mh waren, was het middernacht voorbij.
Nog vlug de foto’s voor Louis op een stick
zetten en ons zalig bedje binnen.
Maandag 10 juni: Phil was terug
gewekt door de hanen om 6u30, maar na een
sanitair intermezzo terug onder het
donsdeken voor een half uurtje. Om 7u terug
er vanonder om koffie te zetten. De zon was
nu wel van de partij, zo hadden we misschien
nog mooi weer om naar huis te rijden. Fie
bleef nog liggen tot 8u., maar een half
uurtje later namen we al afscheid van
Christine. Louis was reeds naar de zaal om
verder op te ruimen, Laura daarentegen lag
nog in haar bed. We vroegen gewoon de
sleutel van de poort en gingen die terug
gaan geven aan Louis in de zaal. Als we de
straat inreden, was hij juist met een lading
vanuit de zaal naar huis gekomen. We namen
dus daar maar afscheid en kregen nog een pot
bloemen en enkele flessen cider mee. Van
daar reden we naar Francheville tot bij
Geneviève en Antoine om daar nog vlug een
goeie dag te gaan zeggen. Tegen 8u45 waren
we er en palaverden nog een beetje over het
feest. Van hen kregen we nog een zestal
flessen Bordeaux mee, wij op weg. De GPS
werd ingesteld zonder snelwegen, een 355Km
in een kleine 7u rijden. Alles verliep vlot
tot we over een overweg moesten die
afgesloten was, dan maar gewoon rechtdoor
rijden en ja, een beetje op de dool, geen
probleem, het is nog heel de dag vakantie.
Via kleine wegjes herkende onze GPS plots
toch zijn weg en konden we gewoon verder.
Het was ondertussen middag en we gingen op
zoek naar een winkel waar we wat eten konden
kopen. In Formerie vonden we een Mutant waar
Fie een baguette en een drietal soorten kaas
kocht. Op zoek naar een gezelligere plaats
om te eten, die we enkele kilometers verder
dan ook vonden, gewoon een open plaats
midden in niemandsland, met iedere vijftien
minuten een auto die voorbijkwam. Fie
probeerde na het eten een tukje te doen
terwijl Phil wat aan deze tekst werkte. Iets
dichter bij huis stopten we aan het
Bac-Du-Sus British cemetery in Bailleulval.
Daar liggen 743 gesneuvelden van WW 1. 640
Engelsen, 48 Canadezen en 55 Duitsers. In
Vimy zagen we pijlen staan naar een Canadees
gedenkteken en een paar kerkhoven, wij
daarheen. Eerst kwamen we aan een soort
slagveld met enorme kuilen die bominslagen
bleken te zijn. We zagen nergens een
parkeerplaats, we parkeerden onze Mh dan
maar zo dicht mogelijk bij de bomen en
vertrokken op verkenning. Her en der waren
er stukken loopgraven gemaakt. Iets verder
kwamen we een groep Engelsen tegen die een
begeleide rondgang kregen, iets verder
beseften we dat het om een museum ging en we
op weg waren zonder geld, dit lag nog in de
Mh. We zagen ook nog een parking aan de
andere kant van het domein, zo keerden we op
onze stappen terug. We gingen verder op zoek
naar het kerkhof en kwamen uit aan het grote
Canadian cemetery nr. 2. Daar liggen 2241
Engelsen, 693 Canadezen, 2 Newfoundlanders,
19 Australiërs, 7 Nieuw Zeelanders, 2 Zuid
Afrikanen en 1 Indisch soldaat en zoals
overal op deze kerkhoven, perfect
onderhouden. Iets terug was er een klein
kerkhof Cemetery Canadiën Givenchy Road waar
er 111 Canadezen liggen. Van daaruit zagen
we het Vimy ridge memorial, wij daarheen. We
zagen bij het oprijden van de parking eerst
een gedenkteken voor de gesneuvelde
Marokkanen. Via een wijde weg kan je tot aan
het monument wandelen, een pracht van een
monument waar je aan de achterkant een
prachtig overzicht krijgt van de omgeving,
jammer genoeg waren plots de batterijen van
het fototoestel leeg. Zo trokken we iets
rapper terug naar de Mh, het eerste werk was
andere batterijen in het toestel steken. We
hadden nog een kleine 80Km te rijden. Langs
kleine wegen bereikten we vlot Stasegem
tegen 19u30. Een lange maar heel aangename
dag met veel afwisseling, zowel op de weg of
van hetgeen we gezien hebben.
Foto’s |
