Voor ons groot verlof hadden we nog een verlengd weekend daar 21 juli, de nationale feestdag op een dinsdag viel. Fie nam de maandag een verlofdag op. De keuze voor Duinkerke viel pas op vrijdag. Het weer zag er daar goed uit. Phil boekte op camping “La Licorne”. De zaterdag zag het weerbeeld er al volledig anders uit, zou het een slechte keuze worden? Afwachten.

Zaterdag 18 juli: Fie kwam Phil afhalen aan het kapsalon en na een kleine maaltijd reden we van Stasegem weg, met 15.706Km op de teller omstreeks 12u50, voor ongeveer 84Km. Via Ieper en Veurne reden we de snelweg naar Calais op. Na nog een dikke 20Km. stonden we aan de ingang van de camping. Fie was rap terug, alles lag reeds klaar er moest nog enkel de €72,66 afgerekend worden. We kregen plaats 139 toegewezen, geen te ruime plaats, maar we doen het ermee J. Na het vlak zetten en de stroom aan te sluiten, vertrekken we naar de dichtbijgelegen Carrefour. We kochten er ons BBQ vlees en wat groenten voor twee dagen, maandag was het terug open. Terug aan de camping, namen we een snipperdag en genoten van het mooie weer. Er was wel veel wind, maar deze konden we tegen houden met de windbreker van Thule. Na 18u dronken we een aperitiefje met als hapje de meegebrachte kippenvleugels en een soort met kaas doorstoken witte pens met wat spek rond. De rest van de BBQ bestond uit spek en ribbetjes, beiden op twee verschillende manieren gemarineerd. Samen de vaat doen en achteraf nog wat van de zeelucht genieten. Ondertussen was de camping ook al volgelopen, blijkbaar dus ook een passagecamping. Fie ging onder de wol omstreeks 22u., Phil volgde na Vive Le Velo.
Zondag 19 juli: Onze Engelse buren vonden het nodig om reeds om 6u30 tijdens een regenbui hun tent te beginnen opruimen en de deuren van hun camionette, zonder rekening te houden met de andere kampeerders, toe te smijten. Phil lag direct wakker, Fie stoorde er haar gelukkig niet aan en sliep vredig verder. Phil hield het nog een uur vol, stond dan op en zette de koffie. Om 8u. ging Fie op zoek naar ons ontbijt en kwam terug met enkele croissants, chocoladekoeken en een baguette. Nu en dan viel er wat regen, we stelden dan ook onze wandeling uit tot het over ging, een zoektocht op het internet maakte ons wijs dat het na 11u droog zou blijven. Tegen dit uur draaiden we de luifel uit en droogden onze zetels af. Toen Phil het windscherm terug wilde opspannen, kreeg hij een prik van een solitaire bij. Gelukkig kon hij direct de angel er uithalen en met een naald dan de rest, nog eens uitzuigen en het opzwellen stopte direct. Nu en dan bleef er wat hemelwater naar beneden komen en bleven we wachten tot 11u30 om ons klaar te maken voor vertrek. We vertrokken met nog wat bewolking, maar hoe langer we wandelden, hoe blauwer de lucht kwam, we hadden terug mooi weer. Ons doel was het “Mémorial du Souvenir”, maar we misten ons doel, achteraf bekeken op Google Maps moeten we er echt kort bij geweest zijn. Het ligt namelijk net achter het “Jardin des sculptures”. We kwamen tenslotte uit in het centrum en na twee uur wandelen hadden we wel iets verdiend. Op het terras van “Grand Morien” bestelden we ons elk een tripel Karmeliet. Na de verfrissing kozen we voor de kortste terugweg en volgden onze Sygic tot we zelf de weg herkenden. Met grote honger kwamen we aan onze Mobil II, we begonnen direct alles klaar te zetten zodat we na nog een klein aperitiefje konden beginnen bakken en dat het smaakte! Voor we aan de vaat begonnen namen we een siësta, ondertussen begon de camping terug vol te lopen. Na de vaat gingen we naar de bar op zoek naar een ijsje en vonden er, maar echt goeie waren het niet. Na een korte wandeling op de camping ging Phil een douche nemen en we bleven nadien nog buiten zitten tot het te koud werd. Alles wat buiten stond, staken we terug in de garage. Ze beloofden ons terug regen, dit was dan alvast niet nat. Nog wat tv kijken, maar Fie ging slapen als Vive le Velo begon, Phil volgde nadat het programma was afgelopen.
Maandag 20 juli: Een goeie nacht en pas wakker om 7u30. Het was stukken rustiger dan de dag voordien. Nadat de koffie klaar was ging, Fie twee baguettes halen en bakte onze eitjes. Ondertussen was het beginnen te regenen, enkel wat miezerige neerslag. Op die manier stelden we onze wandeling terug een tijdje uit. Fie ging nog het toilet ledigen, voor de rest was het wachten tot het iets droger werd. Het was reeds 11u30 als we konden vertrekken op boodschap naar de Carrefour waar we onze inkopen deden voor deze avond en de dag nadien. Nadat we, eens terug aan Mobil II , alles in de koelkast hadden gestoken, vertrokken we naar het museum wat normaal voor de dag voordien bedoeld was. Deze keer liepen we recht op ons doel af en kwamen tot de conclusie dat we de dag voordien er op een goeie vijftig meter waren voorbij gekomen. We betaalden €5 per persoon wat wel de moeite waard was. Er lagen veel stukken van verschillende gezonken boten waarvan men de resten heeft opgedoken. Overal vitrines met de wapens van de verschillende aanwezige milities, koepels van tanks, allerhande opgedoken materiaal uit de gezonken oorlogsschepen en nog zoveel meer. Zeker de moeite om daar eens binnen te gaan bij een bezoek aan de stad Duinkerke. Toen we buitenkwamen besloten we om via de dijk terug naar de camping te wandelen. Toen we iets over halfweg waren, begonnen we te denken dat we toch iets verdiend hadden en gingen op het terras van “Le malouin” nog een tripel karmeliet drinken. Na deze konden we de laatste meters afleggen. Fie begon direct met onze spaghetti klaar te maken, ondertussen een aperitiefje nemen en genieten van het ondertussen mooie weer. De zon was niet heel de tijd van de partij, maar de temperatuur was aangenaam. De vaat deden we samen en bleven nog buiten ondanks de windvlagen die nu en dan opkwamen. We dronken nog een glaasje wijn buiten tot het echt iets te fris werd en gingen binnen. De rest was nog wat tv kijken tot 22u45 en toen werd het stil…
Dinsdag 21 juli: Wakker worden met de eerste zonnestralen, opstaan om 7u30, koffie zetten, pannenkoeken opwarmen en genieten. We moesten pas op de middag weg van de camping, alles kon rustig aan. Op ons programma stond vandaag naar België rijden zonder snelwegen en via Passendaele naar het Duits kerkhof in Menen. Om 9u50 reden we de camping af en stopten nog aan de Carrefour om nog wat eten in te slaan. We hadden via de gewone wegen niet veel verkeer en kwamen voorbij Zuydcoote, daar zagen we tot onze verbazing een mooi militair kerkhof waar in het eerste deel militairen liggen die in het hospitaal overleden zijn waaronder 1 Belg waar Phil dan ook een houten kruisje met Poppy neerlegde . Op het tweede liggen er een 1000-tal Fransen uit de tweede wereldoorlog, rechts liggen er 170 Duitsers begraven. Na enkele foto’s op het mooi onderhouden kerkhof reden we België binnen, via Veurne en Ieper reden we Zonnebeke binnen waar het Memorial Museum Passchedaele 1917 gelegen is. Het wondermooie gebouw is gelegen in het gemeentelijk park. Het was juist 12u toen we onze tickets van €7,50 kochten, 2u later stonden we terug aan de uitgang met een massa kennis erbij en twee Dvd’s. Terug aan Mobil II aten we daar nog onze baguette en charcuterie op. Vandaar stelden we de GPS in naar Menen, naar het grootste Duitse kerkhof in België. Daar vonden 47.864 militairen hun laatste rustplaats. In het boekje van Stille Steden staat als adres Groenstraat, maar deze was niet te vinden in Menen, wel in Moeskroen, door de verwarring reden we naar het verkeerde adres. We stelden dan maar Groenestraat in op de GPS en kwamen 8.5Km verder op de juiste plaats terecht. Tot 20 namen op één steen, wat ligt er onder de steen, welke resten zijn er daaronder verzameld? Rare gedachten komen in een mens zijn hoofd als men daar rondloopt. Na ons bezoek reden we langs de gewone wegen naar huis. Nadat we nog diesel hadden bijgetankt, konden we reeds onze volgende uitstap beginnen plannen.

Foto’s