|
Vrijdag 13 september: Stasegem – Millery – 421Km
We konden mooi op het uur dat we in gedachten hadden vertrekken met de GPS
ingesteld op Pont à Mousson, 399Km en een goeie 5u rijden, aankomst 17u06. De
files rond Brussel beslisten daar anders over. We hadden, eens we op de 411
zaten, al een 20 minuten vertraging. In Luxemburg nog eens profiteren van de
goedkopere diesel en een kopje koffie. Op die manier was het bijna 18u toen we
er aankwamen.  Aan de camperplaats Pont à Mousson, hing een groot bord aan de
slagboom “Complet” en nu? Maryse en Wikkes waren ook op komst, Fie bracht ze op
de hoogte dat we een andere plaats zouden zoeken en dan doorsturen. Op die
manier belandden we op de cp in Millery, ook langs de Moesel, er waren daar ook
een tiental plaatsen. Er was net voor ons een Nederlandse camper aangekomen,
waarvan de vrouw een Surinaamse was, ze was er juist op gewezen van een Duitser
dat ze twee plaatsen innam en ze zich beter op de juiste plaats zou zetten. Op
die manier kwamen er twee plaatsen vrij, wij namen de ene in en stelden een
zetel op de andere tot onze vrienden er aan kwamen. Kort daarop kwamen ze aan en
de Surinaamse toonde direct haar natuur. Nog maar eens waren het Nederlanders
waar de discussie mee begon, Phil had hun zijspiegel naar binnen geplooid zodat
Wikkes er zeker niet tegen had gereden, maar dit beval haar al niet. Nadien
stond Wikkes te dicht bij hun camper, maar Wikkes had geen plaats om zijn eigen
deur open te doen, dan maar langs de cabinedeur binnen en buiten. We dronken
eerst samen een aperitiefje, ons avondmaal was de beruchte spaghettisaus van
Phil, dit alles in de camper van Maryse en Wikkes. Na nog enkele slaapmutsjes
gingen we terug naar onze Mh, het was reeds 00u30, slaapwel.
Zaterdag 13 september – Millery – Como – 531Km
We waren vroeg wakker, ten eerste door de regen en ten tweede door de
klokken van het kerkje. We waren eigenlijk toch van plan ten laatste tegen 9u te
vertrekken, dit lukte tegen 8u40. We namen wel nog afscheid van Belgen uit
Meulebeke, een neef van Willy, onze overbuur uit Stasegem. Na enkele smalle
wegen kwamen we langs de ring van Como, plots ging onze Mh terug in noodloop,
aan 35Km/h op de ring en lichtjes bergop.
 Phil belde al rijden de garage, omdat
hij voor ons vertek daar juist een week was binnen geweest voor dit probleem
voor de ene keer hij dit deed in Brugge. De garagist vloekte en raadde me aan om
eens de motor stil te leggen en na een paar minuten terug te starten. Dit deden
we en inderdaad, alles was terug normaal. Rond Mulhouse daarentegen begon het
weer, we reden wel nog rond de 70Km/h, maar stopten direct en startten opnieuw
op, alles terug normaal. Gelukkig, want door alle tunnels en dan ook nog de St.
Gotthardtunnel was het maar best. Om deze door te rijden was het wel een kleine
30min aanschuiven. We hadden bij het wegrijden van Millery nog getankt en tanken
nog eens net over de tunnel. We hadden onderweg op een parking wat pannenkoeken
gegeten en kwamen tenslotte aan op camping International omstreeks 16u45. Daar
wilden ze ons paspoort houden tot bij ons vertrek, maar dat aanvaardden we niet,
Na overleg gingen we deze na een paar uur omwisselen tegen de acsikaart. Het was
mooi weer, we konden de tafel en stoelen buiten zetten. Terwijl we aan een
aperitiefje begonnen, waste Phil wat de vensters van de cabine en begonnen de
dames aan ons avondmaal. De aardappelen werden in de schil gekookt, het witloof
fijn gesneden en de biefstukken in de pan gebakken. Wikkes deed nadien de afwas,
Maryse en Phil droogden af. Na nog wat genieten van de aangename temperatuur
gingen we tenslotte rond 22u30 slapen.
Zondag 14 september – Como – Boulogna – 263Km:
De plannen waren van omstreeks 10u te vertrekken daar het maar een rit van
een goeie 3u was. Wikkes vertrok liever wat vroeger,
 dus spoedden we ons en
waren tenslotte iets vroeger klaar. Nog het grijs water lozen, wat vers bijnemen
en het toilet ledigen. We reden tot aan de uitgang, terwijl Wikkes ons het
vorige nadeed, Fie rekende voor beiden af en betaalde er €48. Onze verplaatsing
verliep vlot en zonder noodloop. We reden Camping Città di Bologna op om 12u35,
de heer achter de desk was een echte Italiaan, een onbeschofte boer… We konden
niet meer eten op de camping en vroegen wat uitleg, gelukkig was er iemand
vanuit de keuken die ons de nodige uitleg verschafte om met de bus naar het
centrum te geraken. We vertrokken, maar gingen de verkeerde kant op. Aan het
eerste rond punt kwamen we een flinke oude dame tegen die we aanspraken in het
Engels, na een degelijke uitleg begonnen we in het Nederlands tegen elkaar. Toen
zei de dame dat we in het Nederlands mochten spreken. Er was daar blijkbaar een
groot evenement bezig, en wij dachten dat het zigeuners waren. Ze zag er ook wat
avontuurlijk uit, wat ook bleek uit hetgeen ze tegen Fie allemaal vertelde, toen
ze ons te voet naar het centrum vergezelde. Ze leidde ons binnen via het
studentenkwartier, een vuile ongezellige omgeving waarvan zij wel het mooie zag,
wij dus niet. We wandelden en wandelden op zoek naar iets deftigs om te eten,
het was toen ook al rond 15u toen we op het terras van “La Gazzetta” een
tafeltje uitkozen. Phil & Fie aten er een enorme hamburger, Maryse een
Tagliatelle en Wikkes een lasagne.  De heren dronken een Paulaner bier en de
dames rode en witte wijn. Dit alles kostte ons 53,50, niet duur om in zo een
grote stad te eten. Ondertussen was het beginnen te regenen, in onze regenvesten
dwaalden we nog een tijd door de stad, tot we besloten naar het station te
wandelen en met de bus terug naar de camping te rijden. Terug gingen we de
verkeerde kant op, we hadden nochtans een stadsplan in de Mh liggen. We vroegen
het aan een paar lokalen, maar die konden ons niet helpen in het Engels.
Tenslotte wist een ouder koppel het toch op een verstaanbare manier uit te
leggen. Aan het station zagen we dat bus nummer 25 daar niet stopte, een
vriendelijke Chinese dame zei dat we op een andere bus moesten stappen en een
halte verder bus 25 wel passeerde. Dat deden we, een paar minuten nadien was
onze bus er, Fie vroeg of het de juiste was, de bestuurder stak gewoon zijn
schouders op, wij terug van de bus en twijfelden wat te doen, een taxi roepen of
te voet gaan. We deden het laatste, maar dronken nog eerst een biertje op het
overdekte terras van “S winebar” en stapten dan in de regen verder. Na een fikse
wandeling kwamen we terug aan, bij wat we dachten, zigeunerpark “FestUnita“. We
gingen een kijkje nemen wat er al te zien was. Van alle landen was er een
restaurant, in een tent, een soort jaarbeurs en een klein autosalon. Na nog een
korte wandeling waren we terug aan de camping, het was toen 20u. We vroegen in
het restaurant als we om 21u nog wat konden gaan eten, geen probleem. We
bestelden nog broodjes voor ’s morgens en gingen droge kleren aantrekken. In
het restaurant dronken we een aperitief, de dames aten er een sla zonder “tje”
en de heren een pizza alle vier met wat rode wijn. Moe en meer dan voldaan
gingen we tegen 23u slapen.
Maandag 16 september – Bologna
Buiten een alarm van een wagen die vroeg in de ochtend afging was het een
zalige nacht, eindelijk. Phil was wakker om 7u15 en zette de koffie, Fie volgde
kort daarop en ging de broodjes halen in de bar.
 Phil typte na het ontbijt de
rest van de morgen aan deze tekst. We vertrokken terug naar het centrum om 10u,
deze maal met de bus. Een Km stappen, een heel drukke weg oversteken en 5min.
nadien zaten we op de bus. Als we het centrum naderden, stapten we af om toch
nog wat verkenningswerk te doen. Na een korte trip zagen we in een zijstraat een
markt, wij daar natuurlijk naartoe. We keken onze ogen uit naar al die mooie
groenten en fruit, enkele beenhouwers waren hun waren aan het verkopen. Iets
verder kwamen we uit aan een supermodern stationsgebouw, via deze kwamen we uit
aan het oude en zo in het centrum van de stad. De dag voordien hadden we geen
tijd genomen door de regen om alles deftig te bekijken, dit deden we dus nu.
Tegen de middag namen we plaats op het terras van “Bar Guiseppe”. De heren
dronken er een whiskycola, de dames een campari. Op zoek naar een broodje, dit
vonden we in een van de eerste zaken van de winkelstraat.
 Nadat we nog een kerk
en een kathedraal waren gaan bekijken, zagen we op het stadsplan een Joodse
Getto, als we er waren, zagen we ook dat er een museum was. Het museum was niet
groot, maar toch hadden we terug wat bij geleerd over de geschiedenis van de
Joden. We besloten dan maar rustig terug naar de camping te gaan, maar wilden
dit via het marktje doen, we hadden nog vlees nodig, meer bepaald kip. We
volgden de weg die we ’s morgens hadden genomen en kwamen inderdaad uit waar we
wilden. Gelukkig was er nog één beenhouwer open, waar we konden kopen wat we
nodig hadden. Op de bus was het weer niet lang wachten en die bracht ons vlot
naar de plaats waar we vroeger op de dag waren opgestapt. Nog een kleine
kilometer tot op de camping, we waren er tegen 17u. Met het mooie weer haalden
we direct tafel en stoelen uit, zodat we in de zon konden bekomen van al onze
stappen. Fie ging de broodjes bestellen omstreeks 17u45 en bestelde er een paar
bij voor ’s middags in San Marino, daar we niet wisten wat we konden verwachten.
Na onze aperitief zorgden Maryse en Fie dat de rijst gekookt werd, de
kippenbrokjes gebakken en de currysaus klaar was, zodat we van een lekker
avondmaal konden genieten. We hadden wel de luifel moeten uitdraaien omdat het
nu en dan wat druppelde, maar het koelde niet af. Terwijl Phil een douche ging
nemen, deed Wikkes de vaat en de dames droogden af. Na nog enkele slaapmutsjes
besloten we dan maar te gaan slapen, nadat we alles terug binnen hadden gezet.
We gingen slapen rond 23U.
Dinsdag 17 september – Bologna – San Marino – 133Km
We waren wakker iets voor 7u en Fie ging direct douchen, terwijl Phil de
koffie zette. Maryse ging deze morgen onze koeken halen,
 Phil legde Fie’s haar
in de plooi waarna we ontbeten. Terwijl Fie dan de vaat deed en wat opruimde,
ging Phil het toilet ledigen. Nog de stroomkabel loskoppelen, de keggen
wegsteken en we konden vertrekken. Nadat Wikkes zijn grijs water loosde, ging
Fie gaan afrekenen, we konden onze korte verplaatsing starten. Na een twintig Km
stopten we bij een tankstation. We hadden nog wat diesel nodig om in het
taksvrij staatje te raken. De rest van de route verliep vlot en snel tot we de
laatste kilometers in San Marino moesten afleggen. Het was een enorm lange klim
die niet goed overeen kwam met Phil zijn versnelling, tweede te laag, derde te
hoog, maar al bij al kwamen we er heelhuids van af en arriveerden aan parking
10. Er stonden een viertal campers, gelukkig niet druk. We bekeken alles eens en
het zag er toch veiliger uit dan dat Phil vreesde, we besloten dan maar een
nachtje daar te blijven. €8 om een nacht te staan, geen slechte prijs, wil je 8u
elektriciteit, betaal je nog een €2. Redelijk goedkoop nu we de prijzen van de
Italiaanse campings gewoon zijn. Terwijl we ons klaarmaakten om naar boven te
gaan, kwam er Duitse camper op gereden, heel vriendelijke mensen waarvan de man
voortreffelijk Nederlands sprak. Het waren namelijk Canadezen die hun camper in
Duitsland hadden gekocht om door Europa te trekken, maar in Canada hadden ze er
ook één, maar dan een heel stuk groter. Toen we vertrokken sprak Fie een lokale
dame aan die ons wist te vertellen waar de lift naar het centrum was, dat
bespaarde ons toch een hele klimpartij. Eens we boven kwamen, waren we heel
aangenaam verrast door het mooie van de stad, je kan er verdwalen tussen de
mooie gebouwen en natuurlijk de vele winkeltjes. We moesten nog eten, dus was
onze keuze snel gemaakt en stapten het “Ristorante Miramonti” binnen.We aten er
alle vier het menu van €16, maar dronken nog eerst een aperitief, alles
inbegrepen betaalden we €95,90. Omstreeks 14u verlieten we het restaurant en
gingen slenteren door de stad voor nog een drietal uur. Phil merkte plots dat
hij zijn pet in het restaurant had laten liggen,
zo moesten we nog zeker eens
naar daar terug. Phil kocht in verschillende winkels de euromunten van San
Marino en tenslotte, net voor we terug naar de cp gingen, nog limoncello in de
winkel niet ver van het restaurant. De dienster daar kende blijkbaar de uitbater
goed, want we moesten met haar groeten gaan.
We werden met open armen ontvangen
en kregen er enkele soorten om te proeven of zijn het verkooptechnieken? Tegen
17u30 waren we terug aan de Mh en dronken er vlug een stellatje. We waren
“schele van den dust” De dames dronken een glaasje bubbels met een stukje kaas.
De Canadees kwam kort daarop ook terug van winkelen en slorpte alle aandacht op
van Phil, op die manier kon die niet rustig genieten van zijn aperitiefje.
Ondertussen was het te koud geworden om buiten te zitten, om 20u trok iedereen
zich terug in zijn eigen camper, we aten er nog een pistolet met eierensalade,
daarna lag Fie snel in dromenland terwijl Phil nog wat verder aan deze tekst
werkte. Het lukte weer eens niet om de TV-Vlaanderen posten te ontvangen, morgen
misschien beter, we lagen beiden onder de wol tegen 21u45.
Woensdag 18 september – San Marino – Siena – 180Km:
In tegenstelling van hetgeen we hadden verwacht, was het er heel rustig, dus
een goeie nacht voor ons. Phil was wel klaar wakker om 7u en zette de koffie,
Fie was bij de geur van verse koffie ook al naar beneden gekomen. Phil
controleerde eens zijn aangekochte muntjes en werkte aan deze tekst. Tegen 8u15
klaar om te vertrekken, nu nog wachten op signaal van Wikkes en Maryse. Nadat we
afscheid hadden genomen van de Canadezen, Barbara en Willem, vertrokken we
richting Siena, 180Km in een dikke drie uur. We wisten dus wat er ons te wachten
stond, veel kleine wegen.  We wilden nog tanken in San Marino met het idee dat we
goedkoop zouden rijden, niks was minder waar, het kostte nog een 2eurocent meer
dan gelijk waar in Italië, wel langs de gewone wegen. We stopten een paar keer
om o.a. een paar camions voor te laten en dan tenslotte nog eens omdat het
fototoestel niet meer werkte. Later bleek het gewoon de batterijpack die los was
gekomen, gelukkig. Voor de rest reden we vlot naar camping Colleverde, nadat we
onderweg nog stopten aan een Dico Discount waar we de nodige inkopen deden. Fie
en Maryse gingen ons inschrijven, we mochten nadien onze plaatsen kiezen, we
namen de diepst liggende strook. Nadat we “vlak” stonden, konden we geen signaal
van Astra 1 ontvangen, maar na een metertje meer naar rechts te rijden, lukte
het wel. Als alles klaar was, aten we nog het aangekochte brood en charcuterie
van onderweg op. Nadat we ons wat hadden opgefrist, vertrokken we naar het
centrum, we moesten geen inspanning doen om er te geraken. Op een honderd meter
van de camping stopte de bus en bracht ons tot in het centrum voor €1,20 p/p. We
verkenden een groot stuk van Siena en belandden na een paar uur op het terras
van “La Speranza” Phil & Fie dronken er een Erdinger, Maryse een witte wijn en
Wikkes eindelijk een Duvel. We genoten van ons terrasje en wandelden nadien nog
naar de Dom en Kathedraal. Tegen 17u30 gingen we op zoek naar de bushalte waar
bus 3 ons terug kon brengen naar de camping. Om 18u20 hadden we de bus die ons
bijna op de camping liet afstappen. Na nog een korte aperitief aten we ons
avondmaal, een soort schijfjes hesp dat Wikkes op de grill bakte, witloof, sla
en pasta, dit met het nodige vocht. Na de maaltijd ging Phil douchen en hielp
dan de vaat doen met de rest van het gezelschap. Na nog een korte babbel ging
iedereen slapen, Phil typte nog wat aan deze tekst en volgde Fie haar voorbeeld
een uurtje later omstreeks middernacht.
Donderdag 19 september – Siena – Lucca – 141Km:
Om 7u05 opstaan, terwijl Fie een douche ging nemen, zette Phil de koffie.
Nadat Fie’s haar gebrusht was, ging ze onze ontbijtkoeken halen. Ze kwam terug
met enkele croissants opgevuld met crème, een lekker ontbijt. We konden
vertrekken tegen 9u, Fie ging afrekenen voor beiden, we betaalden €35 per
camper. Na een korte rit op smallere wegen reden we bijna heel de tijd op
snelwegen. Phil miste wel een juiste afslag en reed terug Firenze binnen ipv de
juiste richting van Bologna te nemen. Een omweg van een 10Km en we reden terug
op de juiste weg. Na een tijdje stuurden we een bericht naar de Wikkes dat we er
aan kwamen, hij wachtte ons op aan een benzinestation. Eens in Lucca waren we
elkaar reeds kwijt vanaf de payage. Terwijl Fie ons aan het aanmelden was op de
camperplaats , kwamen ze er ook aan, we gingen samen op zoek naar een plaats. De
plaatsen zijn afgescheiden met een haag, dus moesten we niet echt naast elkaar
staan, dan maar bijna recht op elkaar. Na onze aperitief aten we nog wat restjes
op als middagmaal, zodat we rond 13u30 konden vertrekken naar het centrum. De
3Km waren gemakkelijk te voet af te lopen en zo kwamen we uit aan een poort van
de omringde stad. Op het eerste zicht viel het tegen, niet veel dingen spraken
ons aan, maar hoe verder we kwamen, hoe meer het ons beviel. Voor we terug naar
de cp gingen, dronken we nog iets in”Lo Skianto”. Op weg naar het centrum zagen
we nog een beenhouwerij en kochten daar een soort gehaktballen, maar blijkbaar
waren ze bereid op een typische Italiaanse manier. Ook nog een paar worstjes
werden gekocht, gewoon om eens te proeven. Terug op de cp begonnen de dames aan
het avondeten, alles werd rustig aangepakt, de worstjes aten we op tijdens de
aperitief. We hadden zo het idee dat het worstjes zijn die normaal iets langer
moeten drogen. De ballen aten we met gekookte aardappelen, sla, witloof en
tomaten. Daarna deden Wikkes en Phil de vaat, Fie en Maryse staken alles terug
op hun plaats. Nog een grappa als slaapmutsje en we gingen slapen, Phil werkte
tot 23u20 aan deze tekst en ging dan ook slapen.
Vrijdag 20 september – Lucca – Pisa – 20,7Km – Firenze – 86,2Km:
Phil moest met spoed naar het toilet en
was dus reeds om 6u45 wakker, dit terwijl de
fluitketel op het vuur stond. Na het zetten
van de koffie tokkelde hij nog wat op de
computer en werkte nog wat aan deze tekst.
Fie bleef nog een tijdje in dromenland tot
bijna 8u. Ze vertrok dan wel direct samen
met Maryse en de Wikkes om brood en vlees.
Voor ontbijt had ze donuts mee, die we bij
haar terugkeer smakelijk opaten. Ze waren
ook nog de beenhouwerij binnen geweest en
hadden worst en charcuterie mee.
 Omstreeks
9u waren we klaar voor vertrek naar de Dom
van Pisa, we gingen eens die toren gaan
recht zetten. Nog het toilet ledigen en het
grijs water lozen en we konden tegen het
vooropgestelde uur vertrekken. Net aan de
oprit van de snelweg geloofde Phil de GPS
niet en nam nog eens de verkeerde oprit,
maar we zaten toch nog op de weg naar Pisa,
enkel een paar Km meer. Enorm druk rond het
centrum van Pisa en er was nog markt ook, de
parking waar we dachten te staan was volzet
met kraampjes. Iets verder vonden we een
paar plaatsen gewoon langs de weg, met elk
een ticket van €1,5 waren we er vanaf. Na
een korte wandeltocht kwamen we aan de
beruchte toren, om deze recht te zetten
konden we er niet dicht genoeg bij. Na het
nemen van enkele foto’s van de toren en de
Dom wandelden we terug naar de campers. We
zagen dat er een Carrefour dichtbij was en
reden nog eerst daar naartoe, maar we vonden
niet direct een weg om de parking op te
rijden en stelden ons gewoon langs de kant
van een rond punt, maar wel ver genoeg van
het verkeer. Via een parking achter de
winkel gingen Fie, Maryse en Wikkes de
 nodige boodschappen doen, Phil waakte over
de campers. Ze hadden bij hun terugkeer een
paar volle zakken met voeding mee. Kort na
ons vertrek kwamen we een mooie poort tegen
waar de GPS ons doorstuurde, maar die was te
laag, Phil besloot links te rijden, iets
verder stuurde ze ons terug door aardewegen,
ook niet dus. Op het einde van die weg
konden we rechts of links, we reden links…. En kwamen terug op dezelfde weg als eerst.
Dan maar naar rechts, dit was de betere
keuze, we reden rechtsreeks naar Firenze met
tussenin nog een stop voor een vlugge hap
van de charcuterie en brood dat gekocht was
in de winkel. Het binnenrijden was niet
simpel, maar lukte aardig als je echt vlot
meerijdt met de Italianen. Bij het aanmelden
op de “camping Michelangelo” was de gast aan
de balie erg arrogant, maar ondanks dat we
een dag vroeger waren dan gepland, verliep
het vlot. We kregen plaats 94 en 95
aangewezen, na wat puzzelwerk stonden we
perfect. We besloten de luifel niet uit te
draaien, het was tenslotte droog en ongeveer
nog 28°. De stroom aansluiten, grondzeil
leggen en alles van stoelen en tafels
buiten, en voor de rest, rustig. Nog met de
vlaggen onze plaatsen markeren en de
kerstversiering ophangen. Het laatste was
niet simpel, daar de luifels niet werden
uitgedraaid. We draaiden ze een twintigtal
cm uit en dan konden we deze toch
bevestigen. Na een aperitief schilde Wikkes
de aardappelen en bakte de cöte a l’ os op
de grill. Phil sneed de sla terwijl Fie naar
de winkel op de camping op zoek ging naar
mayonaise die ze dan ook vond. Het vlees was
voortreffelijk gebakken, dus was ons
avondmaal heel lekker. De vaat nam Wikkes
voor zijn rekening , maar deze keer droogden
Fie en Maryse af. We dronken nog een glaasje
buiten, maar het werd fris en gingen binnen
omstreeks 23u. Fie lag rap te slapen en Phil
typte nog wat aan deze tekst maar volgde
toch om 23u30 Fie’s voorbeeld.
Zaterdag 21 – 29 september Firenze:
Blijkbaar vieren ze hier de vrijdagavond
héél lang, tot ver in de kleine uurtjes was
er muziek te horen, een korte nacht dus.
Phil was al terug wakker om 5 na 7. Fie was
niet veel achter. Er werd direct koffie
gezet, zo konden we ons troosten met een
kopje verse koffie. Voor ons ontbijt aten we
de rest van het brood op dat we gekocht
hadden in de Carrefour, het was bijna niet
meer te eten en zeker slecht voor de tanden
J.
Phil spande nog een draadje tussen twee
bomen, zo hadden we er een lange wasdraad
bij. De eerste uitstap voor vandaag is het
accreditatiecentrum, zodat we onze papieren
hadden. Bijna 3Km wandelen waarvan het
grootste deel langs de Arno, een mooie
rivier waar je zowel schildpadden ziet
zonnen op een steen, vissers die proberen
iets te vangen en zelfs ratten die de
afgedreven korsten van de vissers zitten op
te peuzelen.
 Nadat we de badges hadden
ontvangen, probeerden we het oude centrum te
bereiken, maar in plaats daarvan, botsten we
op de trainingsritten van de ploegentijdrit.
We volgden hun route en kwamen zo uit aan de
aankomst. Wij gingen eens een kijkje nemen
in de perszaal, Wikkes en Maryse konden niet
mee, ze gingen ondertussen iets drinken bij
Scheggi. Nadat we terug bij hen waren,
besloten daar nog iets te drinken. Het was
ondertussen al 12u30 en er kwamen daar velen
iets eten, een rond broodje dat je kon
krijgen met van alles opgevuld, we bestelden
er ook. We konden er terug tegen voor enkele
uren en wandelden nu naar het oude centrum,
terug een drietal Km wandelen, maar eens we
daar waren, was het de moeite. Terwijl we
van alles wat er in de stad te zien was
genoten, aten we ook nog een ijsje. Net voor
we de terugweg naar de camping aanvingen,
dronken we nog iets en liepen dan zo
rechtstreeks mogelijk naar de Arno. Nadat we
het water over hadden gestoken, kregen we
daar nog een klim van jewelste te verwerken.
We kwamen uit net naast de Piazalle
Michelangelo vanwaar je het formidabele
zicht hebt op de stad, we zagen ook vandaar
onze vlaggen aan de camper wapperen. Eens op
de camper nog de login en passwoord voor het
internet vragen en we konden naar onze Mh.
Na een lekker koel Stellatje als aperitief
schilde Fie de aardappelen en bakte Wikkes
onze worsten. Appelcompot vervolledigde ons
avondmaal. Phil ging nog het toilet ledigen
en de drie anderen deden de vaat. Na nog wat
te zitten parlesanten, trok iedereen zich
terug in de camper. Phil typte nog wat tekst
en we gingen slapen omstreeks 23u30.
Zondag 22 september: Op Zondag is het
in Firenze blijkbaar de gewoonte dat ze
iedereen om 7u wakker maken met het
klokkengeluid van enkele kerken dus, om
7u05 stond Phil op en Fie volgde kort
daarop en ging koeken halen en kwam terug
met een paar croissants opgevuld met iets…
na het ontbijt vertrokken we rechtstreeks
naar de perszaal zodat we de nodige
startlijsten Van de ploegentijdritten
hadden.
We spraken af met Maryse en Wikkes
op de hoek waar we de dag voordien een
broodje hadden gegeten. Nadat we van de
perszaal kwamen, zagen we daar niemand op de
hoek, we deden nog eens de wandeling tot en
in de “jaarbeurs” ruimte, maar vonden
niemand. Toen kreeg Fie een bericht dat ze
iets verder stonden en als de koers gedaan
was, ze zouden naderen. Bij de dames won de
ploeg Specialized. Op dezelfde hoek aten we
terug een broodje en dronken er een pintje.
We besloten langs een andere weg te gaan
kijken naar de ploegentijdrit van de elite
en gingen nog eerst binnen in de kantine van
de rugbyploeg van Firenze. We dronken er nog
iets en profiteerden om er nog naar het
toilet te gaan. We moesten bijna nog een uur
wachten tot de eerste ploeg er aan kwam. De
laatste aan de start was Quickstep en won
tenslotte de koers met 0,88 sec. Nadat we
nog naar de perszaal gingen om de uitslag op
te halen, gingen we terug naar de camping en
besloten daar in het restaurant te eten. We
gingen nog eerst douchen en Phil brushte nog
Fie’s haar. Tegen 20u gingen we eten, we
bestelden alle twee een calzone farcito met
een glaasje rode wijn. Als dessert nam Fie
een Tarufo bianco en Phil een Tiramisu. Na
dit alles trok iedereen naar zijn eigen
camper. Wij keken nog wat tv en Phil typte
ondertussen nog wat tekst. Tegen 22u45
gingen we slapen, maar het was een moeilijke
bevalling door al die luide muziek die erg
doorkwam vandaag, misschien was de wind iets
gedraaid. Slaapwel.
Maandag 23 september: De klokken
werkten terug als wekker, maar we waren na
een rustige nacht toch uitgeslapen.
 Na de
koffie ging Fie terug koeken halen en
genoten we van ons ontbijt. Na een kleine
vaat was het gewoon het een en ander bij- en
opvullen. Fie ging nog naar de winkel water
kopen, het moet niet altijd bier zijn dat we
drinken. We vertrokken naar de individuele
tijdrit van de dames juniores om 9u45. Eens
over de Arno konden we zo de laatste 4Km
volgen om aan de aankomst te komen. Terwijl
we het parcours afliepen, konden we foto’s
nemen. Het was een snikhete dag, nadat de
laatste renster binnen was, gingen we naar
de perszaal en spraken terug af bij Scheggi.
We dronken er een ferme pint van 66cl, een
Moretti, een veel betere pint dan alle
andere Italiaanse bieren die we tot nu toe
gedronken hadden. Ons eten gingen we deze
keer zoeken in het publiciteitsdorp. We
besloten een broodje met varkensvlees te
eten, een schel van een volledig varken dat
er lag. Van daaruit gingen we nog kijken
naar de perszaal of de uitslag van de dames
juniores er al lag, we hadden prijs. We
hadden nu afgesproken aan de eerste draai
voor de aankomst , eerst in de schaduw en
nadien een blakende zon in de rug. Na een
uur hielden we het voor bekeken en wandelden
de renners tegemoet tot we een klein café
tegen kwamen, zo konden we een beetje van
ons verloren vocht recupereren. Een ferme
koele pint kan verdorie smaken als een mens
dorst heeft. Wij wandelden terug naar de
perszaal, Maryse en Wikkes wachtten ons op
aan het hondjespark. Een wandeling van bijna
3Km met op het laatst de ferme klim naar de
camping toe was de afsluiter van de
koersdag. Enkele pintjes voor de heren en
een paar glazen bubbels voor de dames als
aperitief voor we onze tweede en laatste
portie spaghettisaus verorberden . Wikkes en
Phil deden de vaat, na nog een paar
afzakkertjes gingen ze tegen 23u slapen.
Dinsdag 24 september: Eens een nacht
starten zonder bonkende muziek op de
achtergrond, zalig. Goed uitgeslapen om 7u20
opstaan, koffie zetten en ontbijten. We
konden ons dan rustig klaarmaken om naar de
tijdrit van de juniores te gaan kijken. Eens
over de Arno waren we op het parcours en
zagen de een na de andere renner zijn
kilometers afbollen. De mensen van de
organisatie vonden het wel nodig om deze
keer de andere kant van de weg af te zetten,
het zal wel zijn reden hebben gehad. We
zagen vooral dat één van de Belgen een goeie
beurt maakte, en hoorden door de boxen dat
hij wereldkampioen werd. Igor Decraene was
als eerstejaars junior reeds tweede in het
Europees kampioenschap.
 Bij de Belgen overal
feest. Wij kwamen een broodje eten bij onze
gewoonlijke bar, het terras zat vol, we
dronken er eerst een Becksbier al
rechtstaand tot er een plaats vrijkwam.
Uiteindelijk konden we zittend van een
broodje met nog een biertje genieten. Nadien
gingen we naar het publiciteitsdorp waar
Wikkes een T-shirt had besteld, maar die was
er niet. Wij gingen nog eerst naar de
perszaal waar Phil een locker vroeg, zo moet
hij het zware fototoestel niet altijd
meezeulen naar de camping. De uitslagen en
startlijsten nog meedoen en we konden terug
onze vrienden vervoegen. We besloten nu het
parcours tot aan de start in tegengestelde
richting te volgen en botsten onderweg nog
op de Nederlanders die we hadden leren
kennen in Kopenhagen, Phil gaf hen nog een
startlijst. We moesten nog een beetje
wachten tot de eerste vrouw startte, we
hadden nog tijd voor een ijsje, vanille en
karamel, lekkere combinatie. Zoals verwacht
won de Nederlandse Ellen Van Dijk het
kampioenschap van de dames elite. Nog vlug
naar de perszaal om het fototoestel in de
locker te leggen en we konden onze inkopen
gaan doen. We gingen eens neuzen in het
grootwarenhuis Esselunga achter de hoek, een
goeie keuze bleek het, echt spotgoedkoop. Er
restte ons nog enkel de laatste wandeling
naar de camping, maar we stopten nog eens
onderweg om onze dorst te lessen. Het pintje
dat we dronken zal wel in de benen bij de
start. Terug aan de campers was het eerst
een beetje bekomen om dan toch te beginnen
aan de aperitief. Ondertussen ontdooide Phil
de stoverij “au bain Marie” Fie zorgde voor
de groenten en Maryse voor de aardappelen,
Wikkes zat met zijn voeten in het koude
water… :-). De vaat deden we allen samen.
Nadien keken we samen naar de foto’s van
Wikkes op zijn draadloze tv, en ze waren
mooi. Tegen 23u30 gingen we naar binnen en
Phil typte nog tot Ou30 verder aan deze
tekst.
Woensdag 25 september:
Iets later dan gewoonlijk was Phil
wakker, 15 minuutjes maar, koffie zetten en
alles rustig aan. Vandaag was het de beurt
aan de mannen elite, die startten maar op
13u15, zo hadden we tijd tot na de middag om
te vertrekken naar het centrum. Phil vulde
het water bij en kwam juist toe met de
tuinslang en moest op die manier niet
sleuren met jerrycans.
 Nog alle twee een
douche, Fie’s haar in de plooi leggen en Fie
dweilde onze Mh nog een beetje, zo kon deze
er ook terug tegen. We vertrokken iets na
11u en wandelden naar het parcours, maar
wandelden op een zeker moment een verkeerde
straat in. Tegen dat we terug op de juiste
weg uitkwamen, was er terug bijna 3Km bij
onze wandeling gekomen. Het was reeds 12u40
toen we aan onze hoek kwamen waar we altijd
een broodje aten, maar door de ferme
wandeling kozen we om eerst een Stella te
drinken die ze in het ijssalon verkochten.
Daarna gingen we naar de perszaal, terwijl
Maryse en Wikkes waakten over het terras
voor het geval er een tafeltje vrijkwam. Als
we het nodige hadden, keerden we terug naar
de afgesproken plaats en aten daar terug een
broodje. Het was 13u45 toen we onze tafel
verlieten en de laatste 3Km nog eens
afwandelden. Wikkes testte ondertussen zijn
Tv, zodat die optimaal was tegen dat de
ritten begonnen. We keken ondertussen naar
de tijdrit van de elite en wachtten
natuurlijk op de laatste kanonnen. Die
wisten hun reputatie hoog te houden,
Cancellara, Wiggins en Martin vulden het
podium. Phil ging het podium gaan
fotograferen, terwijl Fie in de perszaal
eens ging Facebooken. Nadat dit was
afgewerkt, gingen we met ons vieren terug
naar de camping en genoten in alle rust van
de avond. We aten witte pensen met
aardappelen en wat koude groenten. Phil deed
deze keer de vaat, als alles opgeruimd was,
dronken we nog een glaasje en gingen binnen
omstreeks 23u. Fie koos direct voor de
alkoof en Phil typte deze tekst tot 23u30,
slaapwel.
Donderdag 26 september: Ondanks dat
er vandaag geen koers was, was Phil toch
vroeg wakker en zette koffie, keek wat tv en
surfte wat op het net terwijl Fie uitsliep.
Phil ging nog het toilet ledigen, bij zijn
terugkeer vond Fie het welletjes en kwam ook
vanonder haar donsdeken en ging onze
ontbijtkoeken halen.
 Tegen 10u45 vertrokken
we via de plaza Michelangelo en via de
rozentuin kwamen we aan de Arno uit. Via de
ponte vecchio kwamen we in de winkelstraten
van Firenze en iets verder kwamen we aan de
kathedraal, deze hadden we graag vanbinnen
gaan bekijken. Er stond niet teveel volk te
wachten, dus wij daar naartoe. Eens binnen
mocht Fie door haar short niet binnen, Phil
was solidair met haar en ging ook naar
buiten. We slenterden verder tot het
etenstijd was, waar we eerst aangesproken
werden, keerden we tenslotte terug en aten
een heel lekker menu aan €18,50 bij “Little
David” in de Via Martelli. Het meisje dat
ons aansprak was een Finse die nu in Firenze
woonde. Van daaruit gingen we naar de
synagoge, maar we hadden pech die was drie
dagen gesloten voor bezoek, we denken dat
het door joden feesten was of zo. Van
daaruit gingen we richting perszaal,
misschien lagen er daar reeds starlijsten
voor de dag nadien, maar eerst dronken we
nog een Stella aan het ijssalon op de hoek.
Jammer, maar de startlijsten waren er nog
niet. We hadden afgesproken aan het
warenhuis en gingen samen eens kijken wat de
pot zou schaffen ’s avonds. We kozen voor
meloen met Parma hesp en brachten ook nog
wijn en aardappelen mee. Na de kleine 3Km
kwamen we terug op de camping en genoten van
een lekker koele Stella. We genoten nog van
een mooie avond met een aperitief en onze
Parma hesp en meloen, Wikkes deed de vaat en
de dames droogden af, Phil genoot van het
zicht ;-). We gingen elk naar onze camper
iets na 22u en zoals gewoonlijk typte Phil
tot 23u20 nog de tekst van de voorbije dag.
Slaapwel.
Vrijdag 27 september: De wekker was
op 6u30 gezet en die deed zijn werk, maar
wat een nacht.
 We weten niet hoelang juist,
maar tot in de kleine uurtjes weerklonk de
muziek over de camping. Ontbijten deden we
niet en vertrokken naar het parcours rond
7u30. Na onze ondertussen gekende wandeling
van een 45min. waren we op de vooraf
geplande plaats. De dames juniores startten
aan de aankomst, na de start ging Fie op
zoek naar een paar ontbijtkoeken. Onze dames
kwamen er niet echt aan te pas, een Deense
werd wereldkampioene. Na de aankomst en
podium zag Phil de kleinen en ze dronken
samen een pintje. Net voor de start van de
U23 ging Fie belegde broodjes halen, de
lekkerste tot nu toe in Italië. De Belgen
bakten er terug niks van ondanks alles wat
Jasper Struiven rond bazuinde. Na aankomst
en podium vertrokken we terug naar de
camping, maar iedereen was scheel van de
dorst, we dronken op een terras nog een
pintje. Eens terug op de camping, ging Fie
douchen terwijl Phil de foto’s op de laptop
overzette. We aten spek met eieren en Wikkes
nam de vaat voor zijn rekening, Fie en Maryse droogden af, Phil keek gewoon of het
goed was. Kort daarop ging iedereen slapen,
Phil typte nog tot 23u15 en ging dan ook
slapen.
Zaterdag 28 september: De wekker deed
zijn werk om 6u30, maar we moesten ons niet
echt haasten, de juniores startten om 8u30
en waren pas om 9u40 in Firenze. We gingen
samen om het volle toilet te lozen en
ondertussen ledigde Fie nog de jerrycan met
grijs water, we konden nu weg tot ons
vertrek.
 De Wikkes besloot om eens tot aan
de laatste klim te wandelen, wij daarentegen
gingen deze weg niet op. Doch op de laatste
knip bleek Wikkes te zijn veranderd van
gedacht en ging dan toch onze richting uit.
Onderweg ging Fie een bakkerij binnen voor
onze ontbijtkoeken. Eens op het parcours
konden we nog ruim kiezen waar te staan, we
beslisten juist achter de bocht van de
aankomst te gaan staan. De juniores
vertrokken vanuit de Thermes van Montecatini
en deden dan vijf plaatselijke ronden. De
Nederlandse Mathieu Van Der Poel won de race
met een enorm machtsvertoon. Over de middag
gingen we om beurten naar de perszaal, Phil
dronk er een pintje met “de kleinen”. Fie
ging pizza halen voor ons middagmaal en dan
was het wachten tot de dames elite voor hun
vijf ronden op het parcours kwamen. Daar
waren het weer de Nederlanders die met de
gouden plak gingen lopen, Marianne Vos deed
het ook met de power die we van haar gewend
zijn. Na het podium en de perszaal gingen we
nog wat gehakt kopen in het warenhuis en
wandelden dan met een vaste tred naar de
camping. Voor het eerst was het reeds donker
toen we er aan kwamen. We aten na een
aperitiefje een soort opgevulde
pastakronkels, Wikkes en de dames deden de
vaat. Om de dag af te sluiten, dronken Phil
en Wikkes nog een grappa als slaapmutsje.
Zondag 29 september: Deze keer was
het niet de muziek, maar de regen die ons
wakker hield. Pas wakker om 7u45, we
schrokken dat het al zo laat was. Phil
haalde een beetje het werk aan de tekst in
terwijl Fie ging douchen en voor ons ontbijt
zorgde. Nog Fie’s haar in de plooi leggen en
ons klaarmaken voor een kletsnatte dag.
 En
het werd een kletsnatte, maar we konden
gelukkig schuilen. Maryse en Wikkes gingen
zich gaan plaatsen voor de aankomst, we
gingen met hen mee en verlieten ze, als we
doorgingen naar de perszaal, we spraken af
om na de koers samen een taxi te nemen naar
de camping. Als we uit de perszaal kwamen,
gingen we nog eens naar het
publiciteitsdorp en deden dan nog een
wandeling van een paar uur. Op de middag
gingen we iets drinken aan het kraampje aan
de perszaal en ontmoetten daar de Belgische
verantwoordelijke voor de Italiaanse
vrijetijdskledij Erea die de Spaanse ploeg
sponsorde, een heel aangenaam persoon van
het Brugse. Hij wist ons te vertellen dat
hij ook in een covergroepje zong “Wolfgang”.
Tijdens ons gesprek begon het enorm te
regenen en waaien, we vluchtten naar de
perszaal en daar zijn we dan gebleven tot
het stopte met regenen, twee ronden voor het
einde van de koers. Geen enkele foto van de
koers dus, maar gelukkig wel de aankomst en
het podium. Nadat Phil zijn kazuifel en de
sleutel van de locker terug had gegeven
moesten we nog een tijdje wachten naar de
uitslag. Als we deze hadden, vertrokken we
naar het station waar we met Maryse en
Wikkes hadden afgesproken. Eens we aan de
taxiplaats kwamen, moesten we in de rij gaan
wachten. 8 taxi’s later konden we tenslotte
zeggen tegen de dame achter het stuur dat we
naar camping Michelangelo wilden. Voor
€14,50 op haar meter zette ze ons af voor de
ingang, in de loop van de week waren we nog
nooit zo snel aan de camping geweest. We
waren van plan om te gaan eten op de
camping, Fie ging een tafel bespreken voor
een half uurtje nadien, de gast die daar
opdiende wist te zeggen dat we direct
moesten gaan of dat het niet meer mogelijk
was. We spoedden ons naar onze tafel en
bestelden ons een drankje. Fie en Phil
bestelden een grote pizza, Maryse een
Calzone en Wikkes een pizza Hawaï. Nog een
dessert en we konden er tegen voor de
zondag. Twee tafels van ons zat er iemand
die we kenden van in Varese en Mendrisio, de
persoon die een grote supporter was van
Janine Longo. We hadden al heel de week
voorgenomen dat we een nachtfoto van Firenze
gingen nemen, dit deden we dan ook nog, een
echt mooi zicht als je zo’n mooie stad aan
uw voeten ziet liggen met de alle mooie
gebouwen verlicht en dan nog eens de
straatlichten overal waar je kan kijken.
Tegen 22u zat iedereen in zijn eigen camper,
Phil typte nog wat aan deze tekst, Fie had
ondertussen al het één en ander op zijn
plaats gezet. We gingen slapen omstreeks 23u
en hoopten op een rustige nacht. Slaapwel.
Maandag 30 september – Firenze –
Bellinzona – 423Km:
Fie had heel de nacht last van jeuk,
eigenlijk al een tijdje, maar voor de rest
was het een rustige nacht. Iedereen was
wakker tegen 7u15 en
 begon direct met van
alles op een vaste plaats te zetten,
Fie
maakte het toilet leeg en deed het grijs
water weg, het grondzeil deden we samen naar
de container, het had zijn beste tijd gehad.
Nog wat ontbijtkoeken eten en na het betalen
van ons verblijf konden we vertrekken, maar
niet zonder obstakel. Het apparaat voor de
bankkaarten van de eerste persoon aan de
loketten werkte niet, gelukkig aan het
tweede wel. De tiendaagse koste ons €748
voor de twee campers, een goeie camping,
maar jammer dat ze niet meer aandacht geven
aan het sanitair. We verloren onderweg
mekaar soms wel uit het oog, maar alles kwam
iedere keer terug samen. Iets na 12u liep
plots onze Mh terug in noodloop, na een
echte pitstop van enkele seconden werkte
alles terug normaal. We stopten in Arda est
om te tanken en een broodje te eten, wat het
eten niet waard was, nu we konden weg voor
een tijdje. Na een tijd rijden ging de motor
terug in noodloop, deze keer lost Phil het
op zonder stoppen, gewoon contact af en
terwijl we nog bolden terug opstartten, we
bolden terug normaal. Na een paar péages en
de douanes verloren we elkaar terug uit het
oog, maar onze GPS stond hetzelfde, geen
probleem dus. Net na de afrit van Bellizona
ging de motor teug in noodloop maar Phil
stuurde de Mh mooi tot aan de camping. Phil
wachtte wikkes op en toonde die een net iets
makkelijkere weg naar de camping.
 De
receptie was niet open, maar we mochten onze
plaatsen kiezen en alles in orde brengen. We
kozen plaatsen 40 en 41 net voor elkaar, we
stelden ons in een hoek van 90° zo hielden
we de wind iets tegen. We genoten nog een
uurtje van de buitenlucht en een drankje. De
uitbater kwam langs iets voor 17u om de
nieuwelingen te controleren. Na 17u konden
we gaan afrekenen, Nu kostte het ons € 70,07
voor één nacht, maar alles was er dik in
orde. Phil ging vlug genieten van een
overheerlijke douche, na tien dagen
eindelijk een douche waarbij je niet moest
kijken wat aan te raken of niet. We aten de
laatste “pensen” op met aardappelen en
“compot” appelmousse. De vaat gingen Wikkes
en Phil doen in het sanitair blok,
ondertussen nam Fie de stoelen en de tafel
binnen, zodat deze niet terug vochtig
kwamen. Zo zaten we reeds binnen tegen 20u.
Phil keek wat tv en maakte dat deze tekst
up-to-date was. Fie zat tegen 21u onder de
wol, maar Phil volgde wel niet te heel laat,
nog tanden poetsen en klaar om te gaan
slapen, het was amper 21u45.
Dinsdag 1 oktober – Bellinzone –
Kaysersberg – 312Km:
Een heel rustige plaats, een goeie nacht
dus. We waren wakker om 7u45, terwijl Phil
de koffie zette, ging Fie douchen. Het brood
dat we op de camping besteld hadden, konden
we maar afhalen om 9u.
We hadden dus rustig
de tijd om alles op voorhand klaar te maken
voor vertrek. We konden voor 10u de camping
afrijden, nadat we nog het toilet hadden
leeg gemaakt. Terwijl Wikkes nog water
bijtankte, gingen wij diesel tanken, in
Zwitserland al bijna 20 cent goedkoper dan
in Italië. We vertrokken richting Kaysersberg en stopten nog enkel om een
broodje te kopen. Tussen de bergtoppen door
hadden we wel iedere keer ander weer, zon en
regen wisselden elkaar af. Hoe dichter we
ons doel naderden werd het al maar droger,
we waren al blij dat het niet regende. We
waren redelijk vroeg, er was geen enkel
probleem om een plaats te vinden, de meeste
langs de kant van de straat waren nog vrij.
We stelden ons naast elkaar. Phil kuiste nog
de ruiten van de cabine, zodat die de dag
nadien proper waren bij ons vertrek. We
vertrokken op verkenning naar het oude
centrum en ontdekten zelfs straatjes en
plaatsjes die we bij ons vorige bezoek niet
hadden gezien. Na een ferme wandeling
zochten we een plaatsje op het terras van
“……..” en dronken er een pintje. Bij onze
wandeling waren we ook op zoek geweest naar
een restaurantje waar we ons avondmaal
konden eten, maar besloten hetzelfde van de
vorige keer te nemen. Eerst gingen we nog
naar de camper om ons wat warmer te kleden.
Ondertussen was de cp bijna volgelopen, we
keken eens rond en testten de mensen eens op
hun vriendelijkheid,
 dat valt toch altijd
tegen eens op de camperplaatsen. Tegen 18u30
gingen we terug naar het centrum en dachten
van direct te gaan eten, maar het was er nog
gesloten,
Fie ging het hotel binnen en kon
daar een tafel reserveren tegen 19u. Tijdens
het wachten tot het open was, zagen we dat
de kerk nog open was en gingen daar eens een
kijkje en wat foto’s nemen. Iets voor 19u
konden we binnen in “Winstub Du Chambard”.
Onze keuze viel op een menu van €29. De dames
dronken eerst een glaasje Crémant en de
heren een whiskycola. Als voorgerecht koos
Fie een visterrine, Phil een guiche, voor
het hoofdgerecht kozen we beiden voor de
zuurkool met 4 stukken vlees. Het dessert
was een ijs met Gewurztraminer. Onze keuze
was geen hoogvlieger, maar volgende keer
beter. We rekenden af en gingen terug naar
de camper, iets voor 22u waren we al binnen
en keken wat TV, Fie ging kort daarna
slapen, Phil typte nog wat aan deze tekst
tot omstreeks 23u en ging dan ook onder de
wol, tot morgen.
Woensdag 02 oktober – Kaysersberg – Pont
à Mousson – 162Km:
Ondanks de drukke baan achter de cp
hadden we een goeie nachtrust, we waren
wakker om 7u35. Phil zette de koffie, Fie
lag gewoon te kijken, hoe hij dit tot een
goed einde bracht. Toen ze was opgestaan,
maakte Fie haar klaar om samen met Maryse
brood en charcuterie te gaan kopen in het
centrum. Zo waren we reeds zeker om iets te
hebben als middagmaal. We konden vertrekken
om 9u40, de voorziene aankomst was om 12u04,
maar door het tanken onderweg was het iets
later, 12u10. Als we de cp opreden konden we
nog een plaatsje kiezen op parking 2.
 Nadat
we ons hadden vlak gezet, ging Fie gaan
kijken om te betalen, maar het was maar
mogelijk tussen 15u en 20u. De zon was van
de partij, daarvan genoten we met volle
teugen en ook van het pintje voor we gingen
eten in de Mc Donalds. Daarna gingen we een
wandeling doen over de Moezel, het mooiste
stuk van het stadje, over de brug naar
links. Nadat we daar alles nog eens hadden
bekeken, keerden we terug over de brug en
gingen nog eens naar de abdij kijken, maar
raakten er niet binnen. Wikkes moest
dringend naar het toilet, dus terug naar de
cp voor een sanitaire stop. We gingen nog
eens naar het andere deel gaan kijken, we
konden ook binnen in de kerk, maar daar leek
alles vervallen, een jammerlijke zaak.
Wikkes wilde nog terug naar het ander
centrum waar we een kleine Carrefour hadden
gezien. Hij wist ons te vertellen dat hij
een cognac had willen kopen, maar er stond
er geen, hij kocht er wel een paar flessen
wijn. Terug op de cp dronken we een
aperitiefje met een chip en nootje die we
ook nog hadden gekocht in de winkel. Plots
kwam Wikkes met de twee flessen wijn naar
buiten, die hij ons gaf voor bewezen
diensten… We deden gewoon wat we gewoon
waren te doen, hartelijk dank Maryse en
Wikkes. We gingen nog eten in het restaurant
die bij de cp en haven hoort, we aten er
heel lekker en zeker niet duur, Phil en Fie
aten er een Steak Americain met frietjes.
Als dessert at Fie nog een vanille-ijs, Phil
dronk er een calvados. Rond 22u waren we aan
de Mh en namen afscheid van onze
medereizigers, tot s’ morgens. We keken nog
wat tv, Fie ging een half uurtje vroeger
slapen dan Phil. Hij ging slapen om 23u20.
Donderdag 03 oktober – Pont à Mousson –
Stasegem – 403Km:
Phil werd wakker om 7u45, de Wikkes liep
al rond. Zoals gewoonlijk de fluitketel op
het vuur en koffie zetten. Als de koffie
klaar was, ging Phil eens kijken waar best
het toilet te ledigen. Het grijs water en
het toilet moesten in hetzelfde gat in de
grond, dus deed hij het ook maar daar.
Ondertussen was Fie ook wakker en
aangekleed.
 Maryse en Wikkes waren klaar om
te vertrekken en vertrokken op hun
vooropgestelde tijd , 9u. We namen ons
ontbijt en Fie verzorgde de vaat,
ondertussen kopieerde Phil de foto’s van de
laatste dagen naar de laptop en naar 2
externe harde schijven. Nog wat tekst typen
en genieten van het mooie zicht van de
jachthaven. Omstreeks 10u30 vertrokken we
van de cp, maar niet zonder ons grijs water
nog te lozen. We zaten dicht bij de snelweg
die ons richting Metz bracht en van daar
naar Luxemburg. Door een feestdag in
Duitsland mochten er geen camions naar daar,
de mensen die het niet goed begrepen hadden,
zorgden voor een file van een paar kilometer
een de grens, de camions voor Duitsland
moesten terugkeren en hielden op die manier
het verkeer van de gewone wagens ook op. We
tankten in Luxemburg op de air Berchem aan
€1,209, lang egeleden dat we nog die prijs
zagen. Eens over Luxemburg reden we een
tijdje zonder snelwegen en kwamen op die
manier in Neufchateau, een mooi stadje waar
we zeker nog eens naartoe gaan. Iets verder
stopten we aan een picknickplaats om ons
brood met wat charcuterie op te eten. Na nog
een uurtje op gewone wegen te hebben
geslenterd, namen we terug de snelweg. Tegen
17u15 reden we de Mh voor aan ons huis en
begonnen direct met deze te ledigen. Fie
stak direct al een wasmachine in gang, zodat
alles vlug terug beschikbaar zou zijn tegen
onze volgende uitstap, waar we terug al naar
uitkijken.
Foto’s |
