Nadat we in augustus nog eens een bezoek gebracht hadden aan de familie, hadden we toen beloofd om terug te gaan ergens in november. Kort nadien belde Christine, de dochter van Geneviëve, als we de volgende keer gingen, we bij haar thuis moesten gaan eten in plaats van op het hof van Guy. Misschien was ondertussen de situatie daar veranderd, we zouden het dan wel horen. Twee weken geleden belde ze dan om te vragen of we al een datum hadden vastgesteld, ja dus, het weekend van 1 november.

Zaterdag 29 oktober: Onze vaste werken, daar konden we niet onderuit, Fie maakte wel onze broodjes klaar en zette een kop koffie. Als Phil thuis kwam, nog andere kledij aan, de stroomkabel thuis opruimen en we konden om 12u40 vertrekken richting Gisay La Coudre, 359km te gaan en 4u55 te rijden naar een camperplaats dicht bij restaurant “La Tortue” waar we bij ons eerste bezoek aan Normandië zijn gaan eten. Onderweg verliep alles vrij vlot en zo wonnen we op de GPS al een twintigtal minuten uit. Ondertussen genoten we van de smakelijk belegde broodjes en een hete kop koffie. Na een 250Km kwamen we voorbij Cléres, een CP waar we drie jaar geleden gestaan hadden als we op weg waren naar de “Grand départ” van Le Tour. Toen hadden we nog net een plaatsje en werden we nogal bekeken door alle Fransen daar aanwezig. Phil kwam op het idee van daar nog eens te gaan kijken of we daar misschien konden overnachten. Op die manier konden we eens naar het dorpje gaan kijken. Bij onze aankomst rond 16u stonden er juist geteld 3 campers. Een Nederlander en twee Fransen waarvan er daar één, volgens ons, een vaste bewoner was. Phil bekeek eens de stroomvoorziening en zag dan pas dat er jetons nodig waren, De Nederlander in het vak naast ons gaf de uitleg. Je kan deze op verschillende plaatsen in het centrum kopen. Phil rolde toch reeds de kabel uit, zodat we zeker waren van een aansluiting te hebben. We moesten in één van de aangegeven zaken een jeton gaan halen aan €4 per stuk om 6u stroom te kunnen nemen. Hier en daar hadden we nog ooit jetons gekregen of gekocht, één daarvan paste in de automaat, maar we gingen toch op zoek om er nog een paar te kopen. Als we er over hadden, konden we die toch wel nog ergens gebruiken. De verduistering plaatsen en we konden op verkenning. Amper 300m verder kwamen we reeds in het centrum, een mooi centrum, echt de moeite om eens te bezoeken. Enkele winkels en restaurants kan je vinden in het gezellige dorpje. We gingen op zoek naar de toeristische info die we aan de andere kant van het marktje vonden, maar wel gesloten was op zaterdag en zondag. Dan ging Fie maar L’ Epice-Riz binnen en kocht er twee jetons, een zakje noten en een fles wijn van Cahors. We wandelden dan terug naar de cp waar er nog steeds dezelfde campers stonden. Fie vulde wat kruiswoordraadsels in terwijl Phil wat tekst typte. Na overleg besloten we de stroom maar voor 6u te nemen, het had geen zin stroom te hebben als we sliepen. Om 18u staken we een jeton in de paal en konden zo tot middernacht aan de stroom. Fie begon kort daarop met ons avondmaal, onze spaghetti dus, in afwachting dronken we een Stellatje en een glas wijn. Ondertussen kwamen er reeds enkele campers opgereden tot zelf een stuk na 21u.. Na het eten deden we samen de vaat en voor de rest van de avond was het wat tv kijken en tekst typen, terwijl de film “Hachiko” uitgezonden werd, prachtige film op ware feiten gebaseerd. In het zaaltje naast de camperplaats was er een feestje, in plaats dat het er om 22u stil werd, werd het feest dan pas opengebroken en hoorden we het muziek boven alles uitbonken. Nog een tasje soep en nog wat film, ondertussen was het 23u, tijd om onder de wol te kruipen.
Zondag 30 oktober : Opstaan rond 7u35, Phil zet de koffie terwijl Fie een paar pointue broodjes gaat halen. Eentje daarvan aten we met veel plezier op met een lekkere kop koffie. Als alles opgeruimd was, waren we perfect op schema en vertrokken naar Bourth, Bij Christine, Louis & Laura. 124Km ver en volgens onze GPS zouden we er 2u over doen, en hij had gelijk. Zonder problemen kwamen we, op enkele kilometers van ons doel, voorbij aan het kerkhof waar André begraven was, we gingen hem ook een bezoeken. Eens terug in de Mh belde Christine ons om te vragen of we nog op weg waren, ze vertelde ons buiten op ons te wachten. Toen we daar wegreden had Fie een claxon gehoord, Phil zag geen enkele auto die hij kende en reed gewoon door het dorp Bourth, we zagen daar reeds een persoon op de weg staan die ons opwachtte. We parkeerden er op de oprit van de buren, een oude garage die te koop stond. Blijkbaar is dit dorpje ook het slachtoffer aan het worden van de grote bedrijven, veel kleine zelfstandigen zijn er reeds verdwenen. We werden met open armen ontvangen van de bewoners van het huis, maar ook van nog een broer van Geneviëve met zijn vrouw, vriendelijke, plezante mensen. Natuurlijk konden Geneviëve & Antoon niet ontbreken. We hadden voor Laura twee dozen met cijfer schilderen, voor Antoon zijn verjaardag een fles whisky, onder iedereen te verdelen, een paar kilogram chocolade, maar ook een paar flessen champagne die als aperitief bedoeld was. Daarbij kregen we als hapje quiche Lorraine, als voorgerecht een schelp met zalm, groentenmacedoine en diepzeegarnaal. Tussengerecht was Lotte met een tomatensausje, het hoofdgerecht was een zelf gekweekte “gans”  oie met zuurkool. Het dessert was zelf gebakken appeltaart en zelfs de appels kwamen uit de boomgaard. Na het dessert moesten Antoon & Geneviëve terug naar de boerderij, de koeien moesten gemolken worden. We zwaaiden ze uit en gingen dan eens naar de enorm tuin van Louis kijken, van zoiets kan een mens alleen maar dromen. Dieren, fruitbomen, groenten en een grote schuur. Voor hij op rust ging, deed Louis de markten met schoenen, in die schuur had hij dan plaats voor zijn camion en stock. De appelen die hij heeft staan zijn voor een groot deel cider appels, wat doet hij daar dan mee, cider maken natuurlijk. In een kotje apart heeft hij zelfs een pers staan, tonnen en flessen ontbreken natuurlijk ook niet, wij kregen er twee mee, volle natuurlijk. We genoten nog van een kopje koffie en namen afscheid. Ze stelden wel nog voor om daar te overnachten op de achtergrond waar hij altijd met zijn camion binnen reed, dus zeker geen gevaar om vast te rijden. We zouden afwachten en laten weten. We reden dan naar Francheville met een korte omweg om een foto te nemen van een kasteeltje waar er blijkbaar vroeger een chambre ’d hôtes zou zijn geweest en Fie haar ma zou er ooit nog geslapen hebben. Als we de boerderij opreden was Geneviëve alleen, Guy en Antoon waren de koeien aan het melken, we gingen dus vlug eens gaan kijken, de laatste waren juist aan de machine. Na een korte goedendag gingen we terug in huis waar Fie zag dat de uurwerken nog op het zomer uur stonden, Phil zorgde er voor dat dit in orde kwam. Als de heren terug kwamen van het melken, dronken we nog samen een pintje en gaf Geneviëve Antoon de opdracht om een viertal van de lekker bordeaux wijn uit te halen, Als Guy vertrokken was, vroeg ze of Phil nog een fles 44 wilde, deze knikte met volle overgave.

Het was reeds 19u30 toen we daar konden vertrekken, de GPS stelden we in naar Gisay La Coudre, het was 25,8Km rijden in 26min. Langs donkere smalle wegen met nu en dan een tegenligger, zodat we soms moesten stoppen om de tegenligger veilig te laten passeren. We kwamen tegen 20u aan op de kleine gezellige cp. Morgen zien we wel of het er nog zo uitziet in klaarlichte dag. Eten hadden we niet meer nodig, gewoon nog wat tv kijken en deze tekst typen, een pintje drinken en rustig aan doen. We gingen slapen om 21u30.
Maandag 31 oktober: Jongens toch wat een rustige cp, maar toch was Phil al wakker om 7u10. De fluitketel op het vuur en een rolluik omhoog gedaan om eens de omgeving in daglicht te zien. We stonden er prachtig. Rechts van ons hadden we een groot grasveld met een grote vijver, voor in de zomer waren er grote picknick tafels en banken. Met dit zicht genoten we van ons ontbijt, nadien ledigde Phil nog het toilet en spoelde dit uit met ons grijs water, ondertussen was dit ook weg. Eens alles terug op zijn plaats zat, konden we reeds tegen 8u55 vertrekken. Eerst brandstof nodig, dus de GPS instellen naar het dichtst bijzijnde warenhuis met benzinestation, op zulke dagen moet men daar rekening mee houden. De keuze viel op de Intermarché in Bernay, gewoon onderweg, met een kleine afwijking. Later bleek het een goeie keuze, toch de goedkoopste dat we nog zagen onderweg naar Le Tréport. Phil stelde de camperplaats in met de bedoeling dat het deze was waar we reeds gestaan hadden,  vlak naast de camping, maar we belandden bovenaan de kabelliften. Misschien wel mooi staan maar het was er enorm druk. Dan maar naar de andere cp, maar die was meer dan overbezet en de camping er naast, was bovendien ook gesloten. Dan maar doorrijden naar St Valery sur Somme naar camping “Le Walric” die open is tot 1 november en waar we nog eens onze camping card zouden kunnen gebruiken. We kwamen er aan rond 12u25, de receptie was gesloten. Er hing een briefje dat we mochten drukken op de bel van de directie, Fie drukte en kreeg als antwoord dat mogelijk was om in te checken vanaf 14u in plaats van de bareel te openen en dan om 14 ons in te schrijven, juist niks. We wachtten nog een tiental minuten en besloten dan toch maar naar de cp te rijden waar we ons dan ook op ons plaats parkeerden om 13u. Er was daar nog een Maesss aanwezig uit dezelfde periode van de Phil & Fie Mobil, maar met een andere indeling en met een Mercedes eronder. Daar waren ook reeds vele campers maar toch nog meer plaatsen vrij dan bezet. Eens we vlak stonden en de meeste dorst  gelest was, trokken we naar het centrum op zoek om iets te eten of zo. We belandden tenslotte in “Le Corail” waar onze keuze viel op het menu van €24. Als aperitief dronk Phil een ricard en Fie een glaasje champagne als voorgerecht voor Fie een plaatje met enkele schaaldieren. Phil verkoos de mosselen provencal. Het hoofdgerecht voor Fie was een Marmite “Valérienne” voor Phil St. Jakobsschelpen op een héél lekkere wijze. Voor het dessert konden we ook kiezen van een tiental soorten, Fie nam gewoon drie bollen vanille-ijs en Phil een dame blanche. Bij het eten dronk Fie een karaf rode wijn en Phil een Duvel. Dan gingen we op zoek naar brood en wandelden de volledige baai af. Op het einde erkenden we ons plots, de plaats waar er een aandenken staat van Jeanne ‘d Arc, dit stukje waren we dus vergeten. De vorige keer waren we een stukje verder in de straat bij een bakker brood gaan halen, die was er nog steeds, maar had niet veel meer te koop. Als we de straat overstaken, was er nog een grote bakkerij waar fie haar gedacht vond. Drie pointue’s had ze mee, jammer genoeg hadden we beiden geen honger meer, zo hadden we reeds brood voor morgen. Als we gewoon de straat verder wandelden en dan links afsloegen, kom je automatisch aan de cp. Er kwamen nu continu andere campers toe, maar ook nog enkelen vertrokken. We lazen wat en vulden kruiswoordraadsels in, ondertussen kregen we nog bezoek van Halloween kinderen en hadden nog een paar rolletje mentos liggen en stopten die in in hun grote tas, waar er nog niet teveel in zat. Bij de meeste campers werden ze zonder iets weggestuurd, velen zijn toch hun jeugdjaren vergeten, of hebben ze na de aankoop ven hun camper echt niks meer over, zelfs geen halve euro voor die gasten? De rest van de avond werd gevuld met wat tv kijken en natuurlijk voor Phil een pintje en wat typwerk. Tegen 23u lagen we beiden te ronken onder het donsdeken.
Dinsdag 1 november : Wat een rustige nacht, voor Phil de rustigste van alle in deze uitstap. Zo was het ook 7u35 als hij wakker kwam, en direct de fluitketel op het vuur plaatste. Fie wachtte van naar beneden te komen tot de koffie klaar was, een twintigtal minuten later. We genoten van ons ontbijt samen met een lage ochtendzon, die door de ramen, onze Mh de nodige klaarte en warmte gaf. Tegen 9u30 vertrokken we op boodschap, op zoek naar St Jakobsschelpen. We wandelden naar beneden via een wegje dat we nog niet kenden, we kwamen uit langs het kerkhof, niet ver van de bakker waar we gisteren ons brood kochten. Via deze weg gingen we dan tot aan het winkeltje die daar blijkbaar voor gekend is “Aux Poissons du coin” waar we er 14 bestelden maar ze verkochten ze maar per 5kg en de veertien wogen er 3,7Kg, zo hadden we er 20 mee. We gingen dan terug via de dijk tot aan een ruïne van een stukje kasteel en klommen zo terug naar de bewoonde wereld. Bij een Vival winkel gingen we na overleg nog wat soortjes kaas halen, zo hadden we reeds ons avondmaal ook. Nog een paar broden halen in dezelfde bakkerij van daags voordien, dan waren we klaar om terug tot aan het centrum te wandelen en de klim naar de cp te doen. We waren er terug rond 11u30 tijd voor een aperitief, maar Phil kuiste nog eerst de st jakobsschelpen en plaatste ze in de koelkast onder wat keukenpapier. Daarna namen we een Stella en een glas wijn en genoten van de laatste zonnestralen van de dag, stilletjes zagen we de wolken naderbij komen. Phil leegde nog vlug het toilet en kuiste het voorste raam zodat we bij regen geen problemen zouden hebben met strepen op de ruiten. Bij ons aperitief sneed Phil een drietal van die beestjes in fijne schelletjes en kruidde met wat peper en zout en goot er een klein beetje olijfolie over. Een lekker hapje, al zeggen we het zelf. Nadien kookte Fie een builtje rijst en bakte Phil de resterende diertjes in de olie (was beter geweest met wat boter er bij). De “cuisson” was “wow” maar doordat ze in olie gebakken waren mankeerde er toch iets, ze smaakten toch. Na het maal deden we samen de vaat en ruimden de rest van de Mh op. Ondertussen was er nu en dan al wat regen gevallen, maar voor ons kon het geen kwaad meer, nog enkel de keggen stonden buiten. Nadat we deze nog hadden weggenomen konden we vertrekken naar huis. We stelden de GPS in zonder snelwegen om de laatste 171Km te doen, met nog een paar korte stops en een tankbeurt dicht bij huis, zodat onze Mh klaar stond voor de volgende rit, waren we reeds om 17u20 thuis. Alles eruit halen, zonder onze flessen wijn en bokaal 44 te vergeten natuurlijk. Enkele dingen die uitgeput waren in de Mh werden al aangevuld, zodat deze voor de volgende keer niet vergeten raakten. Klaar voor de volgende uitstap.