|
Donderdag 10 november Stasegem – Escalles
150Km :
Een gewone werkdag voor Fie & Phil, maar we
besloten toch om nog dezelfde avond te
vertrekken, liefst niet te ver. Het duurde
een paar dagen voor we besloten nog eens
naar Escalles te rijden. Zonder tegenslag
zouden we volgens de GPS de 150Km afrijden
in 1u50. Fie stopte een half uurtje vroeger
dan normaal, Phil stopt altijd om 17u
tijdens de week met werken. Zo konden we
vertrekken om 17u30 en was de aankomst
voorzien om 19u20. Eens we de snelweg naar
Calais opreden zaten we in vertraagd
verkeer. We hebben nooit volledig stil
gestaan, maar verloren wel een tiental
minuten. Alles loste zich vanzelf op en
we
konden gewoon doorrijden.
Zo kwamen we tegen
19u30 aan op camping “Les Erables” in Escalles. Fie trok de receptie binnen, maar
Phil volgde haar, we bestelden nog 3
croissants en een stokbrood. Voor de plaats
en stroom betaalden we €12,50, niet echt
veel geld voor een plaats met mooi zicht. We
konden de allerlaatste plaats in de verste
rij innemen. Nog een beetje zoeken om de
juiste richting te parkeren, zodat het zicht
optimaal was, de Mh vlak zetten en de stroom
aansluiten. Phil dronk direct een Stella,
terwijl Fie al direct begon met onze eerst
uitstapmaaltijd, de spaghetti, klaar te
zetten. De vakantiestemming was er direct,
we deden reeds onze pyjama’s aan, zodat we
op ons gemak waren. Na nog een pintje en een
glas wijn was ons eten klaar, de vaat lieten
we staan tot ’s morgens. We keken nog wat tv
en Phil typte ondertussen de teksten voor op
de site. Fie kroop om 22u15 onder de wol,
Phil volgde haar voorbeeld om23u05.
Vrijdag 11 november: Wat een rustige
camping is dat, niks hoor je daar, enkel de
geluiden die de verwarming voortbracht waren
er te horen. Om 7u40 zette Phil de
fluitketel op het vuur om de koffie te
zetten. Fie volgde als deze klaar was, nadat
ze was aangekleed ging ze het bestelde
ontbijt halen en betaalde er €3,45 voor.
 Na
het ontbijt deed Phil de vaat en nam een
douche in de Mh. Ondertussen vulde Fie haar
tijd met tv kijken en kruiswoordraadsels
oplossen. Pas om 10u zijn we vertrokken op
wandeling, wat normaal een korte, zou moeten
zijn. We gingen nog eerst bij de
vriendelijke man in de receptie om nog een
dagje bij te boeken, de klus was rap
geklaard en wij op weg. We wandelden via Escalles dorp en de andere camping naar de
kust. Via een korte afdaling, waar een zelfs
een frituur stond, kwamen we op een betonnen
platform met langs de twee zijden een trap,
wij namen de linkse kant. Een paar kilometer
over keien, dan nog een stukje zand, dit
allemaal in de gezonde zeelucht. Fie kreeg
het nu en dan een beetje benauwd, langs de
ene kant de opkomende zee, langs de andere
kant, hoge krijtrotsen. We stapten zo bijna
tot in Wissant. Nadat we een hellend vlak
omhoog waren gegaan, konden we niet verder
dan op de gewone, drukke weg, terug te keren
tot aan een boerenhof, waar we via een
zijwegje langs een stal, op het wandelpad
kwamen. Phil stapte daarbij wel in een stuk
dat een beetje sappiger was dan de rest,
maar kon alles dat aan zijn schoenen bleef
kleven, kwijt in het vochtige gras.
 Na wat
klimmen en afdalen, kwamen we terug in het
dorpje. We waren alle twee blij dat we niet
te ver meer van de camping waren, de spieren
gaven forfait. Terug aan de camping zetten
we wel Phil zijn schoenen in de cabine, die
konden zeker ons woongedeelte niet vuil
maken, het was toen reeds 13u10. Scheel van
de dorst maakten we vlug een fles Espumante
open die we kochten bij een dorpsgenoot die
wijn en dergelijke
importeert vanuit
Portugal die we leerden kennen
bij Maesss. Daarbij aten we een blikje met
Foie Gras en kwartelbilletjes. Fie begon na
een tijdje aan ons middagmaal,
eendenborstfilet met witloof en aardappelen.
Tegen dat ons eten klaar was, waren de
bubbels leeg en dronk Phil een pintje en Fie
een glaasje rode wijn. Het late middagmaal
was perfect klaargemaakt, we genoten dan ook
met volle teugen. Samen deden we de vaat, we
hadden nog gehoopt dat de zon nog meer van
de partij zou zijn geweest maar het bleef
bewolkt en de wind liet ook van zich horen.
Fie ging ons brood nog bestellen voor de dag
nadien en deed ondertussen onze vuilzak en
lege fles bubbels mee naar de containers
rechtover de receptie. Tegen 17u15 aten we
rustig in de Mh en zagen het stilletjes
donker worden, de wind bleef ook nog altijd
van de partij, hopelijk had deze morgen zijn
laatste adem uitgeblazen. Tegen 19u aten we
nog een broodmaaltijd met charcuterie die we
mee hadden van thuis, een rest van de
baguette van ’s morgens en twee bruine
sandwiches uit de vriezer die we mee hadden
van thuis. De vaat kon terug wachten tot
morgen, voor de rest van de avond wat tv
kijken, we gingen slapen om 21u30.
Zaterdag 12 november: Fie was de
eerste uit bed, het was na een goeie rustige
nacht 8u10, Phil volgde 15min later. Fie
begon aan de koffie, eens Phil op was, deed
hij verder en ging Fie de drie baguettes,
twee croissants en twee chocoladekoeken
halen voor €6,20. Tegen 8u30 zaten we aan
ons ontbijt. Fie nam de vaat voor haar
rekening.
We hadden eigenlijk een prachtig
zicht vanuit de Mh, de fazanten liepen door
het veld, de roofvogels
 en roodborstjes
passeerden vlak langs onze neus. We zagen
ook een heel stuk verder dan de dag
voordien, de zon was iets vroeger en sterker
van de partij, op die manier moest de mist
plaats ruimen. Nog wat genieten van de rust,
ondertussen wat volgen op tv,
kruiswoordraadsels invullen en deze tekst
typen. Rond 10U vertrokken we op een
wandeltocht, de bedoeling was van langs de
molen naar de Mont St Hubert en daarna naar
het hoogste punt van de Cap Blanc nez te
wandelen, maar zoals de dag voordien liep
het iets anders uit. We kwamen langs de
molen en zagen enkele jagers en hoorden
enkele schoten, daar hebben we blijkbaar een
zijweg over het hoofd gezien en liepen we
maar verder en verder, we passeerden een
meertje een stuk boven de zeespiegel.
Nog
een stukje verder kwamen we aan de grens van Sangatte uit waar er aan een wandelpadje een
roodborstje voor fotomodel speelde. We
wandelden een stukje door het centrum, eens
aan de kerk, gingen we een kijkje nemen aan
de overkant van de straat, zo kwamen we aan
het strand. Via een betonnen dijkje langs
het strand wandelden we tot net iets buiten
het dorpje en liepen we langs de achterkant
van de strandhuisjes terug tot bijna in het
centrum, daar liep het wandelpad dood. Via
de gewone baan door het centrum, Fie had een
beetje een appelflauwte en ging op aanraden
van Phil een Cola kopen, kort daarop kwamen
we terug aan de plaats van het roodborstje,
het zat nog steeds show te geven aan de
voorbijgangers. Daar staken we de rijweg
over om zo terug buiten het verkeer op een
wandelweg te komen.
 Fie had haar energie
terug, via nog een ferme tocht bovenop de
kliffen kwamen we terug in een drukkere
omgeving, het hoogste punt van de cap, waar
een gedenkteken van de eerste wereldoorlog
met zijn verlengde geschiedenis in de tweede
wereldoorlog. Van daaruit trokken we naar de
Mont St. Hubert, de gewandelde kilometers
begonnen door te wegen en we besloten iets
te gaan drinken in de cafetaria op de Mont. Fie dronk een Leffe en Phil een Stella,
daarna restte ons nog de felle afdaling die
uitkomt aan de Haute Escalles parking maar
ook een paar honderd meter van onze
overnachtingplaats. Het spreekwoord zegt dat
de laatste loodjes het zwaarst zijn, en dit
kunnen we beamen , we sleepten ons de
camping op, Fie ging nog een nachtje bij
boeken en bestelde dan tezelfdertijd een
broodje voor ’s morgens. Phil had in de
receptie baseballpetten zien hangen van
Chausson, en vroeg aan Fie of ze er eentje
wilde kopen. De uitbater wist te vertellen
dat
ze gratis waren, blijkbaar kwam er daar
nu en dan iemand van Vanomobil die daar de
petten gewoon achterliet, iemand die er één
wilde, kon deze meenemen. We bekwamen een
beetje van onze inspanning en dronken
ondertussen nog iets, Phil een Leffe en Fie
een glaasje wijn. Na ons ontbijt hadden we
nog niks gegeten, we konden wel iets
gebruiken, het was ondertussen 15u30, dus
een 7u geleden dat we nog iets hadden
gegeten. Onze baguettes met de verschillende
soorten kaas en een glaasje wijn smaakten
voortreffelijk, de vaat kon nog maar eens
wachten tot morgen. Ons verzicht vanuit de
Mh verdween opeens door de opkomende mist,
we zagen zelfs de straatlichten niet meer.
Phil ging nog het toilet ledigen, daarna was
het nog wat tv kijken, kruiswoordraadsels
oplossen en deze tekst typen, met een Leffe
voor Phil en tegen 19u nog een minuutsoepje
voor Fie. De winteravonden zijn door de
vroege duisternis en kille avonden lang,
vroeg wordt alles dichtgedaan en
verduisterd. De verwarming iets hoger en
daar we beiden geen lezers zijn, is het voor
ons zoals “thuis voor de buis”. Rond 22u30
gingen we slapen.
Zondag 13 november Escalles – Stasegem:
We waren uit de veren om 7u40, net op
tijd om nog een mooie zonsopgang te zien.
Terwijl Phil de koffie zette, friste Fie
haar op en kleedde haar aan om onze baguette
te halen. Bij haar terugkeer bakte ze onze
spiegeleieren. Gisteren hadden we besproken
om eens “La Coupole” te gaan bezoeken, Phil
had in de receptie folders zien liggen, bij
het nakijken op de GPS zaten we op ongeveer
50Km daar vandaan.
 Tegen 9u40 was alles
opgeruimd en konden we ons grijs water gaan
lozen, kort daarop vertrokken we richting Helfaut. We reden zonder snelwegen langs
rustige wegen, zo hebben we het liefst. Op
de parking bij La Coupole was er nog veel
plaats en enkel één bus. We betaalden onze
inkom en kregen het audioapparaat mee. Dit
museum is wel eens de moeite om te zien, de
mensen bij de ingang spreken van 2 à 2u30
bezoektijd, wij deden er 3u30 over. Eens we
buiten waren hadden we honger, Phil had
goesting naar frieten, wij op zoek onderweg
terwijl we richting Cassel reden. Bijna in
St Omer zagen we borden van Mc Donald ’s
staan en volgden deze via een industriezone
tot in Longuenesse waar we ons recht
tegenover de zaak konden parkeren. We aten
er elk een Royal de luxe met een pintje waar
we de ronde prijs van €14
 voor betaalden. Nu
konden we, met een niet lege maag, onze weg
terug aanvatten naar Cassel. Fie wist te
vertellen dat er daar nog veel kasseien
lagen, na een deftige klim kom je in een
mooi stadje, maar parking vinden is
blijkbaar wat anders, het was toen 15u10.
Het centrum voorbij aan het kerkhof vonden
we een plaatsje. Met een korte wandeling en
in de zon liepen we door het centrum op
verkenning. Via een smal straatje kwamen we
aan de vestingmuren van de stad, die volgden
we tot aan de molen. Eens we terug de markt
naderden kwam opeens de mist enorm opzetten,
Phil was er niet gerust in en wilde direct
richting Stasegem vertrekken, wat we ook
deden. We dachten van op zeker moment de GPS
te slim af te zijn, maar deze plooide niet
en wilde ons steeds doen draaien, tot hij
ons een smal, enorm smal straatje in
stuurde. Gelukkig hadden we geen tegenligger
en kwamen we zonder problemen op een grotere
baan. Voor de rest was het in het donker en
mist naar huis rijden, gelukkig hadden we
niet veel verkeer. We hadden bij onze
thuiskomst maar 310Km op de teller, voor een
leuk, gezond weekend, moet dat niet meer
zijn
Foto’s
|
