ZWITSERLAND 2009

Mendrisio

         
           

Wie We Zijn

 

Onze Mobil

 

Onze Uitstappen

 

      België

      Frankrijk
      Italië
      Nederland

      Zwitserland

      Tsjechië
      Duitsland
      Denemarken
      Luxemburg
 

Links

 

Foto Album

 

Gastenboek

 

Home

 

Contact

 

Datum : 19 - 30 september

WK wielrennen op de weg nu voor het vijfde jaar dat Phil er naartoe gaat. Voor Fie is het de derde maal. Tweede maal met de Mh. De camperplaats hebben we reeds verleden jaar vast gelegd bij OAD Reizen zo zijn we zeker van elektriciteit en alle andere voorzieningen te hebben voor het volledige kampioenschap.

Zaterdag 19 september : Phil werkte maar in de voormiddag zodat we tegen 13u05, vers gewassen en geschoren, konden vertrekken. Alles verliep vlot onderweg. Buiten een ongeval met een caravan die we op de middenberm zagen staan. Dit was juist even na een afslag die we moesten nemen. Nog tussenin na 366Km een dieselstop rond 17u15 in Woippy. We hadden met Wikkes en Maryse (mensen die we het jaar voordien  op het WK hadden leren kennen) afgesproken om in Baccarat te overnachten. Op 25.7Km van onze bestemming hoorden we plots een ronkend geluid. Phil zijn eerste gedacht was een stuk van de uitlaat. Een geluk bij een ongeluk was, dat we juist aan een afrit waren, die we dan ook namen. Terwijl Fie gas gaf luisterde Phil onder de Mh, niks. De motorkap omhoog en daar zagen we, bij veel gas geven, een buis waarvan de laspunten los waren gekomen, omhoog gaan. Eerst gebeld naar de vaste garagist, dit bracht niks op. Dan maar Touring Wegenhulp opbellen. Wij wisten natuurlijk niet welke afrit we juist genomen hadden. Juist bij de afrit (Chaufontaine Adoménil) was er een Hotel (Campanile Nancy Sud Lunéville) waar Fie dan kon vragen waar we juist stonden. De persoon aan de lijn liet weten, dat we binnen het uur zouden geholpen worden. Na een 50-tal min. kregen we een telefoon van een Franse mevrouw die beweerde dat die gemeente niet bestond, dus Fie terug naar het hotel om te vragen waar we eigenlijk stonden. Van deze kregen we terug te horen, dat het binnen het uur zou opgelost worden. Na 20 min stond er een takelwagen voor onze Mh. We konden uitleggen en tonen wat het was, die wist ons te vertellen dat het de collector van de turbo was. We konden nog rijden, dus volgden we de takelwagen tot de  garage. Het herstel aan onze Mh heb ik niet goed meer bekeken, die werkplaats stond vol met oldtimers Volkwagen kevers en Transporters van in de jaren 60, gewoon prachtig. In een korte tijdspanne heeft die persoon (AAD DEPANNAGE Rue Francois Richard 8 54300 Lunéville 0033 3 83 75 20 20) onze vakantie gered, we konden terug vertrekken richting Baccarat. Ondertussen hadden we de Wikkes verwittigd van het gebeuren. Maryse vroeg ons of ze tot bij ons moesten komen, wat we wisten te appreciëren maar ze konden er eigenlijk niet veel doen. We konden toch niet verwachten dat ze hun tijd aan onze ongemakken verdeden.  Tegen 20u waren we ook ter plaatse. De Wikkes had al een welgekomen Stellatje voor Phil klaargezet. Na wat uitleg en andere kleren te hebben aangetrokken konden we vertrekken naar Pizzeria " Du Pont" waar we na een aperitiefje een lekkere pizza aten. Fie een pizza Pescatore en Maryse, Wikkes en Phil een pizza Coyotte. Na het eten namen we geen dessert, we dachten nog ergens anders eens binnen te gaan, maar nergens was er iets open. Op naar de Mh waar we nog een pintje en een glaasje Champagne dronken. Tegen 1u zijn we dan gaan slapen
Zondag 20 september: Om 7u45 zijn we opgestaan. Fie is ontbijt gaan halen, terwijl Phil de koffie zette. Nadat we voldaan waren, en alles hadden klaargezet om te vertrekken, heeft Phil nog enkele foto's genomen van de camperplaats. Maryse en Wikkes waren iets later klaar en zo zagen we dat ze de kraan van hun grijs water waren vergeten af te sluiten. Gelukkig stonden ze juist aan een greppel en liep het water direct de riolering binnen. Zo zijn we maar vertrokken richting Zwitserland om 9u10. Via Col du Bonhomme, Colmar, Mulhouse de Gotharttunnel en Lugano kwamen we in Mendrisio. In hotel Coronado Swiss Q Hotel  konden we onze badges bekomen voor Het Wk. Alles verliep vlot en waren we na 10 min. terug op weg naar de camperplaats "Prella". Als we naderbij kwamen, zagen we al hier en daar een camper rijden, zelf kwamen er al uit de smalle straat die wij moesten inslaan. Daar aangekomen koos Phil een voor hem perfecte plaats, maar de bomen stonden natuurlijk aan de zuidkant. Op die manier was het onmogelijk TV-Vlaanderen  te ontvangen. De Mh een 20-tal meter verder van de bomen zetten was de oplossing. Bij het verplaatsen zat opeens in het midden van de gang de Mh met de voorwielen vast. Een behulpzame Italiaan hielp ons, met (onverstaanbaar) woord en enorme daad, uit de benarde positie door de wielkeggen in te delven op de goeie diepte. Eens deze goed lagen, waren we er vlug uit. Eens we op onze positieven waren, kwam juist Wikkes en Maryse aan. Met veel gebaren loodsten we hem op het voor ons goede pad. Niks was minder waar. Tegen dat hij dacht van recht naar zijn bedoelde plaats te rijden, zakten zijn twee voorwielen in de grond. Terug met de spade van de Italiaan, proberen een hellend vlak te delven met daarin terug de keggen, Wikkes zat reeds te diep. Bij een naastliggend bedrijf had de Italiaan planken zien liggen, zo zijn we er enkele gaan halen, die braken onder het gewicht van de camper. Dan maar balken gaan halen, had ook geen zin. De opmerkzame Italiaan begon daar opeens tekens te doen dat Phil mee moest komen. In dat zelfde bedrijf had hij betonnetten zien liggen. Phil is er dan zo één gaan halen. Het linkse wiel was al zo diep gezonken dat het rechtse geen vat meer had. Met onze twee dames op de passagierszetel werkte het perfect. De camper kon eindelijk, nog door de medewerking van twee Fransen, op zijn plaats. Daar we niet meer durfden de Mh te verplaatsen, moesten we de watertanks vullen met jerrycans. Wikkes trakteerde Fie al direct met een goeie fles wijn. Ondertussen waren de mensen van OAD reizen aangekomen en wezen wij hen op de slechte ondergrond. Hun eerste opmerking was, dat we er normaal maar de maandag mochten oprijden maar Phil zei hen dat het probleem dan nog een dag later zou gekend zijn. Als alles op zijn plaats zat en stond konden we beginnen met een aperitief. Terwijl de dames de aardappelen schilden en het witloof sneden, zette Phil de grill klaar om de biefstukken te bakken. Na zonsondergang moesten we nog de vaat doen, waar de Wikkes echt een crack in was, dus lieten we hem volledig zijn gang gaan. Terwijl we nog een pintje dronken kwamen er mensen uit de streek van Aalst toe met 4 campers. Na nog een babbel met een bakker die gestopt was met werken aan 37 jarige leeftijd. Jammer genoeg verplicht geweest door een hersenbloeding. We zijn gaan slapen tegen 00u.
Maandag 21 september: Opstaan om 7u30, wakker komen door het geluid van een tractor die haksel aan het strooien is op de zachte plaatsen van de ondergrond. De mensen die de camperplaats voorzagen van elektriciteit waren ook al druk in de weer. Na een ontbijt van samenraapsels . Een paar sneden brood van Maryse en een chocoladekoek van de dag voordien, een eitje in de pan en een lekkere pot koffie, konden we ertegen voor een tijdje. Na het toilet te ledigen konden we om 9u30 vertrekken voor een eerste verkenning van het parcours. Phil moest ook naar de perszaal, die we na wat zoekwerk toch nog gevonden hebben, maar de kazuifels en een sleutel voor een locker waren er nog niet. Na de middag zou hij deze kunnen afhalen.  Iets dichter bij het centrum vonden we een klein warenhuis waar we nog enkele ingrediënten kochten om later op de dag wok klaar te maken. Terug op de camperplaats was en geen elektriciteit meer. Na wat zoekwerk vonden we de oorzaak aan een Franse camper. Een nat stopcontact deed de zekeringen springen. Terwijl onze dames de groente fijn sneden, dronken Wikkes en Phil een paar pintjes. Op de camperplaats was er ook een Zwitserse boekhouder die er een grote bron van inkomen in zag om daar een kraam met kip aan 't spit en een ander kraam met drank open te houden gedurende die week. Nadien bekeken waren zijn beste dagen de zaterdag en zondag van het WK. De meesten hebben zeker al eten en drank mee in de Mh voor enkele dagen. Ondertussen had OAD het Zwitsers leger ingeschakeld om meer aarde op de slechte plaatsen te storten. voor zover we zagen had het niet veel zin. Met hun zware camions zakten ze ook dieper en ploegden ze het nog meer om. Na onze vaat zijn we terug vertrokken naar de perszaal. Niks van, de persoon was er nog niet, dus zou het voor morgen, dinsdag, zijn. Zo zijn we via het park nog eens richting centrum gewandeld, waar we de schoonvader van Bert Roesems tegen kwamen, iemand die de Wikkes goed kent. Rond 19u15 waren we terug op de camperplaats. Het Zwitsers leger was nu bezig om de zachte plaatsen in de ondergrond te bewerken, met een bulldozer schepten ze de zachtste plaatsen uit om er dan terug andere aarde in te storten, ze waren zo bezig tot 23u30. Ondertussen zat er al weer een camper vast in een ander deel. Ons avondmaal bestond uit brood en charcuterie . Na de vaat, nog buiten een pintje gedronken om dan iets later in de Mh Phil deze tekst te schrijven en Fie goed moe al wat te slapen. Tegen 23u35 zaten we onder de wol.
Dinsdag 22 september: Opstaan om 7u45. Terwijl Fie gaat douchen zet Phil de koffie, ondertussen ook de foto's van de drie eerste dagen op de laptop zetten en ook nog eens kopiëren naar een externe hd. Je weet maar nooit, een ongeluk is rap gebeurd. Het was de eerste ochtend dat er een bakker op de camperplaats kwam. Het brood was heel lekker, vooral die in een de vorm van een top. Nadat Phil Fie's haar in orde had gebracht, het toilet gereinigd en een wasdraad had geplaatst, zijn we nog maar eens richting perszaal gegaan. Eens we op het parcours waren, zagen we al hier en daar renners die aan het oefenen waren. Met wat geluk konden we al een paar keer de Belgische beloften en dames zien. Phil is dan van aan de aankomst vlug alleen naar de perszaal gegaan. De kazuifel en sleutel was direct geregeld. Na de oefenritten hebben we in een "Afrikaans" kraampje een aperitiefje gedronken. Daar zagen we de ouders van Julien Vermote langskomen. Na een babbel met Yves, Marijke en Alphonse, de ouders en broer van Julien, hebben we ons glas uitgedronken en via Genestrerio terug naar de camperplaats gewandeld om na een pintje onze lekkere spaghetti te verorberen. Wikkes hield vol met de afwas, wat een karakter heeft die man. Een Franse camper die achter ons stond, wilde nog een andere plaats, hij koos juist wel om op zo een zachte plaats te gaan staan zeker met als resultaat, ze zaten vast. Phil wilde nog eens naar de perszaal om mail enz. te checken. Fie, Maryse en Wikkes kwamen achter en hadden ook de andere fototoestellen mee om naar de openingsceremonie te gaan. Omdat het centrum rap een 3-tal km ver was, zijn we nog terug naar de camperplaats gegaan om het teveel van gewicht (fotomateriaal) achter te laten. De startlijsten voor de tijdrit dames en U23 Had Phil ook al mee. De grote supporter van Janine Longo die we ook in Varese hadden leren kennen was ook terug present, zo voorzag ik hem ook terug van de nodige documentatie. Rond 7u30 zijn we dan naar de ceremonie vertrokken. Eens we ter plaatse waren, zagen we dat alles binnen in een soort toneelzaal te doen was, alles zat al bomvol en er stonden er nog veel te wachten om binnen te gaan.  Op de terugweg zijn we nog eens gaan poseren op het startpodium van de tijdritten. Eens over de aankomst waren er geen voetpaden meer en in het donker was het niet te doen om langs het parcours in de weiden te lopen. Zo zijn we gewoon op de weg , langs de nadar tot aan het cafeetje "Bar Fornace" gelopen waar Wikkes en Phil nog een paar pinten , Maryse witte en Fie rode wijn dronken. Stokstijf, van in een paar dagen al zoveel km te voet te gaan, moe maar voldaan zijn we dan terug naar de Mh gegaan waar Phil deze tekst schreef en Fie al snel onder de wol kroop. Phil volgde haar voorbeeld om 23u45.
Woensdag 23 september: Phil had door de vroege start van de tijdrit U23 de wekker om 7u doen aflopen. Vlug koffie gezet, iets gegeten en klaar om te vertrekken. Fie is opgestaan rond 7u45 met stramme spieren waarna ze ook kon genieten van de overheerlijke kop koffie die Phil had gezet. In een blakende zon verliep het voor de twee deelnemende Belgen geen succes. Stress en misschien het warme weer waren de oorzaak. Fie was in het dorp Genestrerio foto's gaan nemen van de tijdritten. Zowel van de U32 en de dames na de middag. De foto's waren wondermooi, Fie had een mooie plaats qua belichting uitgekozen. Na de tijdritten is Phil nog naar de perszaal geweest om de foto's op de computer te zetten. Na het werk waren we afgesproken aan de tribune Waar Phil direct Wikkes, Maryse en Fie opmerkte. Samen zijn we nog eens Villa Belgica binnen gegaan. €10 voor een armbandje en een drankkaart. 3 Duvels en een wit wijntje koste ons al 15 bonnetjes. We hebben er dan maar nog één gedronken. Op naar de camperplaats. We hadden afgesproken om eens de kip te proeven van onzen boekhouder, die heel lekker was. Met sla, tomaat en aardappelen van aan het kraam. Op de camperplaats was er ondertussen veel ambiance met een chaos van muziek. Na een verfrissende douche zijn we gaan slapen tegen 23u.
Donderdag 24 september: Terug redelijk vroeg opstaan, tegen 7u20. De vaste werken in de morgen, enkel nu nog de verswatertanks van beide campers opvullen. Een hele karwei daar dit moet gebeuren met jerrycans. Maar dit na het ontbijt, enkele eitjes met het lekkere "torenbrood" en een croissant opgevuld met crème patissiëre. Phil maakte zich daarna klaar om naar de tijdrit van de elite renners te vertrekken. Ondertussen was het 9u30. De start was pas om 11u30 een 20-tal minuten stappen en nog eens naar de perszaal om de mails te controleren, de foto's van Fie moesten ook nog overgezet worden op de grote laptop. Fie zou terug naar het dorp gaan om op dezelfde plaats van gisteren haar beelden te schieten. Phil had met Wikkes een deal om zijn stoeltje mee te nemen naar de tijdrit, Wikkes kon er één van de onze gebruiken. Tussenin is Fie eens terug naar de camperplaats gegaan om nog eens het toilet te reinigen. In de tijdrit speelden de Belgen weer geen rol, eigenlijk verbleekte iedere renner tegenover de prestatie van Fabian Cancellara. Na het podium en de perszaal waren we in Villa Belgica afgesproken. Buiten Fie, Maryse en Wikkes waren ook Patrick en Brigitte (een koppel die we in Varese hadden leren kennen) aanwezig. Na een paar Duvels zijn we naar de camperplaats vertrokken waar onze dames voor een lekker avondmaal zorgden. Biefstuk, suikerbonen, sla en aardappelen. Na nog wat over en weer gebabbel over onze legertijd zijn we om 23u onder de wol gekropen.
Vrijdag 25 september: Opstaan om 7u40, Fie wilde eerst een douche gaan nemen om toch wat plaats te hebben. Er waren wel al twee mannen een douche aan het nemen bij de vrouwen. Blijkbaar was er geen meer vrij bij hen en namen ze zomaar één van de vrouwen in. Van privacy gesproken... Verder hebben we ons na het ontbijt rustig klaargemaakt, vandaag geen koers maar wel een trip naar Varese. Er was een camper toegekomen met Italianen die muziek speelden op allerhande zelfgemaakte instrumenten. Rond 10u30 konden we vertrekken, onderweg naar het station zagen we veel renners op de weg. Blijkbaar was er weer tijd voor trainingen en parcoursverkenning. Met een beetje geduld lukte het ons om de Belgen enkele keren te zien. Door het wachten was het al wel iets te laat geworden om nog naar Varese te gaan, dus zijn we maar in Mendrisio gebleven. Na de tweede passage van de Belgen zijn we op een binnenplein van een winkelcentrum een pintje gaan drinken. Dan zijn we op zoek gegaan naar een warenhuis om wat inkopen te doen voor de volgende maaltijden. Als we alles hadden wat we zochten en onze koppen buiten staken, viel het water met bakken uit de hemel. Na een 10-tal minuten zijn we in wat minder regen dan toch maar vertrokken, we hadden namelijk de bovenramen van de Mh laten openstaan bij het vertrek. Na een tweehonderd meter zag de Wikkes niet meer zitten om door te gaan. Phil en Fie zijn dan nog wat verder gelopen tot het terug begon te gieten. Fie is dan maar en reisbureau  binnen gegaan om een taxi te bellen. We zaten wel een 5 km van de camperplaats weg. €18 armer maar wel rap bij onze Mh, konden we de schade gaan opnemen. Enkel het onderlaken was een beetje nat, zelfs de matrasbeschermer bleef droog. Na een uurtje waren Wikkes en Maryse ook terug. We zijn dan maar op de camperplaats gebleven, nog wat water bijgevuld in de verswatertanks terwijl de dames de groenten voor in de wok in het juiste formaat sneden. Omdat het nu en dan nog een beetje regende draaide Phil de luifel uit maar moest hem een beetje horizontaal plaatsen om de deur van onze buren net  er onder open te krijgen. Ondertussen waren de ouders van Jempy Drucker en de schoonouders van Kim Kirchen juist voor ons komen staan met hun camper, heel vriendelijke mensen. Na een aperitiefje konden we onze witte pensen met de wokgroenten opeten. Nog wat nakaarten over onze dag terwijl Fie iets vroeger was gaan slapen dan de rest. Maar na nog een paar pintjes zijn Wikkes met zijn vrouwtje en Phil dan ook maar gaan slapen.
Zaterdag 26 september: Tijdens de nacht is het terug hevig beginnen te regenen, waardoor het moeilijk was om vast te slapen. De wekker stond om 6u30, maar rond 6u moest Fie plassen en zag ze dat we zonder elektriciteit zaten. Phil dan maar ook vanonder het donsdeken om te zien of hij het in de gietende regen zou kunnen oplossen. Toch maar eerst een regenjas aantrekken en naar buiten. De deur van de Mh haperde in het opendoen. De luifel was door het horizontaal plaatsen, water beginnen opvangen en was onder het gewicht bezweken. Gelukkig had Phil de poten niet optimaal vast gezet. Zo was de rechtse poot richting Mh omgevallen en was de luifel gewoon langs de ene kant neer gezakt. Na het zakken van de poten, met de hulp van Fie, stroomde het water er gewoon af. Geen schade, hij kon terug weer opgedraaid worden. Dan de stroom. Op één van de aangeslotenen zat blijkbaar een kortsluiting, deze dan maar uitgetrokken en de zekering bleef aan. Dit was dan ook opgelost. Phil is niet meer gaan slapen en heeft dan maar de fluitketel op het vuur geplaatst en koffie gezet. De omstandigheden zorgden ervoor dat Phil deze keer niet eerst naar de perszaal ging, maar meewandelde met Maryse en de Wikkes naar de top van de tweede helling. Daar hebben we de eerste passage van de dames opgewacht. Door de regen tot kort voor de start lagen de wegen er nog goed nat en ook nog glad bij ook. In de eerst afdaling waren de eerste slachtoffers al gevallen. Achter het peloton stond de deur reeds open voor  een tiental van de rensters. Phil is na de tweede passage met de voorziene shuttles meegereden tot aan de eerste beklimming om daar nog enkele beelden te maken. Na één passage is Phil naar de aankomst gegaan om zeker te zijn vanuit een mooie positie foto's te kunnen nemen. Wat dan ook aardig is gelukt. Ondertussen vulde Fie haar dag met de Mh vanbinnen eens een kuisbeurt te geven en ook vanbuiten al de lijken van voorzijde te wassen. Voor Phil was het druk, eens dat het podium van de dames gedaan was, begonnen de U23 reeds het startblad te tekenen. Daarbij startte Sep Vanmarcke, vroeger ook renner bij KSV Deerlijk-Gaverzicht. Bij de tweede ronde stond Phil al bij de aanvang van de eerste helling. Te voet de klim doen en ondertussen de renners nog 2 maal in beeld krijgen. Fie volgde ondertussen de koers op TV. Eens boven nog vlug de shuttle nemen naar de tweede helling waar Maryse en de Wikkes nog altijd stonden. Aan de overkant stond Tim Van Wichelen, ook iemand die graag en veel foto's neemt. Phil en Tim kennen elkaar van op verschillende koersen. Daar was Phil ook enkele mensen van in Desselgem tegengekomen die hij de startlijsten van de dag nadien beloofde maar als tegenzet, een Duvel wilde in café Belgica. Na nog een passage op de tweede helling was het tijd om terug naar de aankomst te gaan om hetzelfde plaatsje te bemachtigen als voor de middag, wat ook lukte. Na de aankomst en podium, nog naar de perszaal om de beelden over te zetten. We waren terug afgesproken in Café Belgica, waar dan ook de Desselgemnaren waren, die zoals afgesproken met een Duvel afkwamen. Samen hebben we er dan nog een paar gedronken. Phil had wel al niks meer gegeten sinds deze morgen en voelde den Duvel al in zijn bloed. Op naar de Camperplaats waar de dames ons een lekker avondmaal klaarmaakten in de vorm van Sperziebonen met kotelet en aardappelen. Tijdens het eten kregen we een telefoon van Patrick en Brigitte dat ze met hun medereizigers in ruzie waren gevallen en waren vertrokken uit het hotel. Zo de dag voor het WK was er natuurlijk niks meer te vinden, ze vroegen of ze eens langs mochten komen, geen probleem dus. Tegen 22u waren ze er, ze hadden geen vervoer, hun kleren lagen nog in dat hotel, de bankkaart lag in het busje waar de groep zich mee verplaatste. Zo hebben we ze wat warme kledij gegeven, en voorgesteld om één bij ons en één bij Wikkes te slapen. Wikkes wilde natuurlijk Brigitte bij hem in de camper, wikkes toch ;-)... Patrick kon bij ons slapen. Zo was het weeral 01u tegen dat we onder de wol geraakten. Slaapwel.
Zondag 27 september: Na een kort nachtje, opstaan en koffie zetten. Bij de wikkes waren ze al iets vroeger in de weer. Patrick had wel een onrustige nacht gehad, maar was toch blij dat hij een bed had om in te liggen en een dak boven het hoofd. De start was maar om 10u30 dus moest Phil maar om 9u vertrekken om nog vlug eens naar de perszaal te gaan en dan naar de start. De volledige koers is Phil op stap geweest met de eerder genoemde Tim. Fie daarentegen is nog naar het WK dorp geweest om een T-shirt, petje en drinkbus van Mendrisio te kopen. In het villa Belgica kon je ook van Bio-Racer groene of blauwe petjes kopen, wat ze dan ook deed. Phil is ook nog eens gaan kijken bij de Wikkes en Maryse op de tweede helling om dan een drietal uur voor aankomst al op zijn vaste plaats te gaan staan. Een mooie koers met een mooie winnaar. De Belgen deden wat er van hen verwacht werd. Na het podium nog vlug naar de perszaal om alle andere materiaal op te halen. Laptop en fotomateriaal, zwaar als je er zo een kleine 2 Km mee moet wandelen. We hadden afgesproken om eerst kip van het kraam te gaan eten en dan pas eens naar villa Belgica te gaan om iets gaan drinken. Het was al rond 9u30 als we er aankwamen en om 22u stopten ze met bestellen. Fie had nog veel drankbonnetjes, zodat we voor de overschot duvel in het, nog gesloten, flesje vroegen, we hadden er nog een vijftal. Iets vroeger op de avond hadden we een bericht ontvangen van Patrick en Brigitte dat ze een hotel hadden en ook alles terug hadden kunnen halen in het vorige. Zelfs hun bankkaart hadden ze terug. Ze zijn dan ook nog even tot bij ons gekomen als we in het Belgisch café zaten. Rond 22u30 hadden we zo het gevoel dat we beter vertrokken. Met ons zessen zijn we nog eens tot aan "Bar Fornace" gegaan. Als we onze drank bestelden was het vriendelijke meisje van de vorige keer, een norse Fräulein geworden. We konden nog enkel plastiekglazen krijgen, geen probleem maar een vriendelijk woord kon er echt niet meer vanaf. Als we onze drank kregen konden we niet rap genoeg betalen, wat we dan ook deden. Het café was vol met Belgen die wat zongen maar verder geen kwaad deden. Na een tijdje kwam de Zwitserse politie binnen en werd iedereen vriendelijk verzocht het gebouw te verlaten. Gedaan een pintje drinken op het gemak. Zo waren we wel iets vroeger terug aan de Mh en zijn we maar wijselijk gaan slapen.
Maandag 28 september: Opstaan rond 7u30, dag van vertrek. Er zijn er al enkele die vroeg vertrokken zijn, zelfs zondag nog. Na een lange dag en voor sommigen met wat alcohol is het toch niet aan te raden om dan na 19u nog huiswaarts te rijden. Wij namen onze tijd, eerst alles afdrogen van de dauw zodat het misschien nog kon drogen om direct op de juiste plaats te kunnen steken. Binnen alles terug vast zetten, de voorruit nog eens kuisen, het toilet ledigen om tenslotte voor het vertrek nog een douche te nemen. Bij het klaarzetten van de GPS bleek deze altijd maar opnieuw op te starten, een softwarefout ? De Wikkes besloot iets trager te rijden dan hij gewoon was. Zo vertrokken we tegen 10u20 met de afspraak aan het eerste wegrestaurant langs de autostrade te stoppen om iets te eten. Maar, toen we juist na vertrek vanuit de camping op de plaats waar de aankomst van het wk was kwamen, stonden we al in file door de opkuiswerken (tribunes enz...) van het leger. Eens we op de snelweg reden, hadden we snel ons ontbijt. Daarna konden we een 2uur vlot doorrijden, tot we aan een korte file kwamen die veroorzaakt was door een klein ongeval. Toch stonden we een twintigtal minuten stil. om 14u55 had onze Ford dorst en stopten we  in Gunzgen Nord. Na het tanken waren we terug op weg richting Colmar. We dachten daar eens de oude stad te bezoeken, maar daarvoor moesten we eerst de camperplaats vinden. Daar Phil zijn GPS niet werkte en we op deze van de Wikkes de coördinaten niet konden ingeven, was het wat rommeling. Eerst stonden we op een militair domein, maar hadden daar geen veilig gevoel. Uiteindelijk vonden we de andere plaats, deze was langs een drukke weg. Bij navraag bij de toeristische info zijn er in Colmar geen overnachtingplaatsen meer. Na overleg reden we dan naar Kaysersberg. En wat waren we positief verrast. Gelukkig waren we geen 10 minuten later, ze vielen als de duiven, de campers dan hé. Alles vlak zetten, schotel richten en reeds enkele foto's later, konden we naar het centrum wandelen. Op het eerste zicht klein, maar later moesten we onze eerste indruk weerleggen. Mooi, wondermooi. We hadden nog niet veel gegeten in de loop van de dag, dus zochten we rap iets om te eten. Onze keuze viel op "Le Chambard". In de weinstubbe zaten we heel gezellig en konden er smakelijk eten. Phil at kalfslever, de drie andere Biefstuk maar alle drie op een andere wijze klaargemaakt. Het is echt een aanrader, als men in de omgeving is, eens te gaan proeven. Als we buitenkwamen, was het al goed donker. Nog eens rondwandelen en dan naar de camperplaats. We zijn nog in de camper van Wikkes en Maryse een glas wijn en een pintje gaan drinken, een slaapmutsje en konden zo moe en voldaan gaan slapen.
Dinsdag 29september: Opstaan tegen 8u Phil koffie zetten terwijl Fie brood was gaan halen. Met een lekker eitje en een goeie pot koffie konden we de dag starten. De Wikkes en Maryse zouden richting Luxemburg rijden en wij dachten van wat dichterbij te blijven in Pont á Mousson. Phil probeerde nog eens de GPS en wonder boven wonder bleek die normaal te werken. Eerst zijn we met ons vieren nog eens de omgeving gaan verkennen. Zo hebben we ook alle trappen getrotseerd van het kasteel. Ook zijn er vele winkels waar je echt van alles en nog wat kan kopen. Wat Phil wel opviel, waren de winkels van glazen en biersoorten. Tegen 11u30 waren we terug op de camperplaats en zijn we daar na afscheid te hebben genomen van Maryse en Wikkes tegen 12u vertrokken. Via Col Du Bonhomme, Lunéville en Nancy zijn we in Pont á Mousson aangekomen rond 15u10. Een mooie plaats aan de jachthaven van de Moesel. De witte knobbelganzen krijgen daar vrij spel. Zo ziet het gras op de boorden van de rivier wit van de pluimen en een honderdtal ganzen, wondermooi. We hadden er vlug een plaatsje langs de waterkant, maar moesten onze 50meterkabel uithalen om aan stroom te geraken. Als we klaar waren, zijn we in het kleine ED warenhuis aan de overkant wat inkopen gaan doen voor het avondeten. Tegen 16u30 konden we vertrekken om het stadje te verkennen en wat foto's te nemen. Op een terrasje hebben we elk een halve liter Leffe gedronken. Iets voor 19u waren we terug aan de Mh waar Fie ons dan een lekker avondmaal klaarmaakte. Na nog wat TV te hebben gekeken zijn we tegen 21u30 gaan slapen.
Woensdag 30/09 : En we hebben geslapen tot 9u. Onze beste nacht van heel de uitstap. zo een rustige stille plaats hadden we al een tijdje niet gehad. Fie haalde brood en een paar appelflappen die we overhielden om later op de dag op te eten. Phil wilde nog een douche nemen, maar de verswatertank was bijna leeg. Met 20m tuinslang kwamen we juist niet toe om bij te vullen. Dan maar wegrijden van de plaats tot waar we er wel makkelijk bij konden. Nog de ruiten kuisen zodat in geval van regen de ruitenwissers het optimaal doen. Om 10u45 vertrokken we huiswaarts. Metz, Longwy, Arlon, Libramont, onderweg nog stoppen op de Air De Wanlin om onze appelflap op te eten. Dan via Brussel, Gent om de afrit Waregem te nemen om de collector van de turbo te bestellen. Inschrijvingsbewijs kopiëren, zodat het zeker het juiste type is die besteld wordt. Oef bijna thuis, op 2km moet Phil rechtsaf in een redelijk smalle straat, er staat reeds een camion te wachten om de straat uit te draaien. Phil rijdt een metertje achteruit, blijkbaar nog niet genoeg, Phil rijdt nog een klein beetje achteruit en botst zo tegen een terreinwagen die blijkbaar zo dichtbij stond, dat hij niet te zien was in de spiegels. Resultaat, fietsendrager stuk en het bovenstuk van het rek is door de achteruit gestekt. Jammer om een mooie uitstap zo te moeten eindigen, maar er zijn geen gekwetsten. Toch nog ok. De Mh leegmaken, het toilet en de koelkast uitkuisen en hij is klaar om hem binnen te voeren bij Mobilhomes Maesss.

Foto's

 

© Phil en Fie 31/03/2016